«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/502»–ի խմբագրումների տարբերություն

քո խակությունից–՛ դրանք շատ հասարակ, չնչին, դատարկ արարածներ են (կնոջ մասին Նիցշեն և <Լ1 անընթ.Հ>։ ,

— ճիշտ ես ասում, ա՛չ, պատմում է։

— Դրանք մարդկանց Հիմարացնում են։

Հերոսը1 ընկերություն, ընկերներ, մարդիկ է որոնում անդադար։՛— Ո դին նրան միշտ հեռու է քաշում՝ մարդկանց ստոր կողմերը ներկայացնելով, կեղծությունը երևան հանե– լով նրանց գաղափարների և միշտ խաբուսիկ պատրանքներով Հիասթափեցնելով։

Հերոսը երջանկություն է ուզում գտնել կնոջ Հետ, ընկերի Հետ, գործչի, մեծ մարդկանց, ոգին միշտ նսեմացնում է սրանց և միշտ կրկնում.

— Բարձր մարդը ուրիշի միջոցով չի Հասնում երջանկության, այգ թույլ խղճուկ Հոգիներն են, որ չեն կարող տալ իրանք իրանց, այլ ուրիշն է խնդացնելու։

(Մեզ անեկդոտ պատմիր,– ասում են աղջիկները,— որ ծիծաղեն—թե չէ ուրիշ ի՛՛նչ անեն—և ծիծաղել գիտեն միշտ)– Հզորը միշտ ինքը գտնում է սնունդ իր հոգու համար– և իր ազատ մենակության մեջ ապրում է ազատ ամեն կապերից, որոնք նրա ինքնուրույն մեծությունը կարող էին այս կամ այն կողմը թեքել, եղծել, նվաստացնել, քսել իրահց գույներից և այլն։

Հերոսը անցնում է աղջիկներից երիտասարդներին— Ոգին գտնում է նրան և նա– բան չի գտնում—տափակ, խեղճ աղմկողներ, փոքրիկ եսեր, նեղ, սահմանափակ Հեղափոխականներ—նեղ, երկչոտ, խաբեբա, անարդար– դարձյալ դժգոհ– բայց միշտ պահանջում է և անցնում է հասարա– կՀ.ական> գործիչներին— աջավոր, նենգավոր, խաբող, փոփոխական, կրքոտ։

Անցնում է մամուլին– գրականությունը– ամեն տեղ ձանձրույթ, մենակության ոգին քարշում է— այգ ամենա– հավատարիմ ընկերը տանում է զանազան մռայլ տեղեր,

1 ((հետևելով մենակության, ձանձրույթի ոգոմւ) ք

ա