«Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 1 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/20»–ի խմբագրումների տարբերություն

→‎Սրբագրված: Նոր էջ «9 Անվանի վիպագիր-արձակագիր լինելուց թացի, Աղայանը նաև թանա ստեղծ է, գերազանցապես մանկական բանաստե...»:
Պիտակներ՝ Խմբագրում բջջային սարքով Խմբագրում կայքի բջջային տարբերակից
 
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.

9
<center>9</center>
Անվանի վիպագիր-արձակագիր լինելուց թացի, Աղայանը նաև թանա
ստեղծ է, գերազանցապես մանկական բանաստեղծ, թեև նրա բանաստեղծս՛
Անվանի վիպագիր-արձակագիր լինելուց բացի, Աղայանը նաև բանաստեղծ է, գերազանցապես մանկական բանաստեղծ, թեև նրա բանաստեղծական երկերը հետաքրքրությամբ կարդացել ու կարդում են նաև հասակավորները:

կան երկերը հետաքրքրությամբ կարդացել ու կարդում են նաև հասակավոր
Առաջին բանաստեղծությունից հետո Աղայանը մի ամբողջ քսանամյակ (1862—1881 թթ.) այլևս ոտանավորներ չգրեց, եթե չհաշվենք, «Արություն և Մանվել»-ում եղած չափածո կտորները: Այդ ժամանակամիջոցում նա հանդես է գալիս որպես արձակագիր, դրան զուգահեռ մեծ եռանդով զբաղվում մանկավարժական բազմակողմանի աշխատանքով ու հրապարակախոսությամբ: Եվ հենց մանկավարժական գործունեության ամենաբեղմնավոր տարիներին, մեծ մանկավարժը խորապես զգաց մանկական գրականության պակասը, հանգեց նոր մանկական գրականություն ստեղծելու անհրաժեշտությանը:
ները:

Աոաջին բանաստեղծությունից հետո Աղայանը մի ամբողջ քսանամյա!,
Աբովյանից սկսած մինչև Պատկանյանը ներառյալ, հայ մանկական գրականությունն ապրել է նախապատրաստական շրջան: Աղայանն է, որ լայնացնում ու խորացնում է հայ մանկական գրականության ճանապարհը դառնալով ամենախոշոր մանկական բանաստեղծը, որի ստեղծագործությամբ կրթվել ու դաստիարակվել են բազմաթիվ սերունդներ:
(1862—1881 թթ.) այլևս ոտանավորներ չգրեց, եթե չհաշվենք, «Արություն

Ա Մանվել»֊ում եղած չափածո կտորները: Այդ ժամանակամիջոցում նա հան
Աղայանի ինքնատիպությունը, որպես բանաստեղծի, այն է, որ նա հմտությամբ միացնում է՝ մանուկների համար անհրաժեշտ ու հետաքրքրական նյութի հաջող ընտրությունը, գրվածքի գեղարվեստական մշակման, արտահայտչական ձևերի մատչելիության ու գրավչության հետ:
դես է; գալիս որպես արձակագիր, դրան զուգահեռ մեծ եռանդով զբաղվաս

մանկավարժական բազմակողմանի աշխատանքով ու հրապարակախոսությամբ:
Աղայան-մանկավարժի դաստիարակչական գաղափարներն ու սկզբունքները և Աղայան-բանաստեղծի ստեղծագործական մտահղացումները այստեղ հանդես են գալիս ներդաշնակ միասնությամբ: Նրա բանաստեղծություններն իրենց գրավիչ պատկերավորությամբ և հուզականությամբ՝ մանուկներին գեղարվեստական հաճույք պատճառելով, նրանց մեջ գործուն հետաքրքրություն են զարթեցնում կյանքի ու բնության նկատմամբ, միաժամանակ և իմացական, կրթսկան-դաստիարակչական նշանակություն ունեն:
Եվ հենց մանկավարժական գործունեության ամենաբեղմնավոր տարիներին,

մեծ մանկավարժը խորապես զգաց մանկական գրականության պակասը, հան
1882 թվականին լույս տեսավ Աղայանի բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն՝ հետևյալ բնորոշ վերնագրով. «Սրինգ-հովվական, երգեր, ոտանավորներ և առակներ, '''ընթերցասեր մանուկների համար՝ տանը և ուսումնարանումը'''»:
դեց Նոր մանկական գրականություն ստեղծելու անհրաժեշտությանը:

Աբովյանից սկսած մինչև Պատկանյանը ներառյալ, հայ մանկական գքսւ
Խ. Աբովյանն ու Ռ. Պատկանյանն իրենց մանկական ստեղծագործությունների համար իբրև ընթերցողներ նկատի են ունեցել գերազանցապես դպրոցականներին: Իսկ Աղայանը նրանց հետ միասին նկատի է ունեցել նան նախադպրոցականներին:
կանությունն ապրել է նախապատրաստական շրջան: Աղայանն է, որ լալ

նացնում ու խորացնում Է հայ մանկական գրականության ճանապարհը
Բնությունն իր ալլևայլ երևույթներով և բնության հետ սերտորեն կապված գյուղացիական կյանքը, գյուղի աշխատանքային առօրյան,— ահա Աղայանի մանկական բանաստեղծությունների հիմնական նյութը:
դառնալով ամենախոշոր մանկական բանաստեղծը, որի ստեղծագործությամբ

կրթվել ու դաստիարակվել են բազմաթիվ սերունդներ:
Աղայան-մանկավարժն այն ճիշտ հայացքն ուներ, ըստ որի հատկապես նախադպրոցական երեխաների համար խաղը ինքնաճանաչության, ինքնուրույն
Աղայանի ինքնատիպությունը, որպես բանաստեղծի, այն է, որ էսս
հմտությամբ միացնում է' մանուկների համար անհրաժեշտ ու հետաքրքրական
նյութի հաջող ընտրությունը, գրվածքի գեղարվեստական մշակման, արտս՛
հայտչական ձևերի մատչելիության ու գրավչության հետ:
Աղայան-մանկավարժի դաստիարակչական գաղափարներն ու սկզբունք
նևրը և Աղայան-բանաստեղծի ստեղծագործական մտահղացումները ալ՛՛
տեղ հանդես են գալիս ներդաշնակ միասնությամբ: Նրա բանաստեղծության
ներն իրենց գրավիչ պատկերավորությամբ և հուզականությամբ՝ մանուկների!
գեղարվեստական հաճույք պատճառելով, նրանց մեջ գործուն հետաքրքրա
թյուն են զարթեցնում կ|անքի ու բնության նկատմամբ, միաժամանակ ն
իմացական, կրթսկան-դաստիարակչական նշանակություն ունեն:
1882 թվականին լույս տեսավ Աղայանի բանաստեղծությունների աոաջին
ժողովածուն' հետև|ալ բնորոշ վերնագրով. «Սրինգ-հովվական, երգեր, ոտա
նավորներ և առակներ, ընթերցասեր մանուկների համար' տանը և ուսումեա
րանումը»:
Խ. Աբովյանն ու Ռ. Պատկանյանն իրենց մանկական ստեղծագործու
թյունների համար իբրև ընթերցողներ նկատի են ունեցել գերազանցապես
դպրոցականներին: Իսկ Աղայանը նրանց հետ միասին նկատի կ ունեցել նան
նախադպրոցականներին:
Բնությունն իր ալլևայլ երևույթներով և բնության հետ սերտորեն կապ
ված գյուղացիական կյանքը, գյուղի աշխատանքային առօրյան,— ահա Ադա
յանի մանկական բանաստեղծությունների հիմնական նյութը:
Աղայան-մանկավարժն այն ճիշտ հայացքն ուներ, ըստ որի հատկապես
նախադպրոցական երեխաների համար խաղը ինքնաճանաչության, ինքնու
XXI