«Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 1 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/22»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
<center>Շատ ժամանակ չէ,ինչ որ դա եկավ,</center>
<center>Եվ դուք լավ տեսաք, թե ինչեր արավ․․․</center>


<center><poem>Շատ ժամանակ չէ, ինչ որ դա եկավ,
Ակնարկը, իրոք, շատ որոշակի է․ բանաստեղծությունը գրված է 1884 թ․ իսկ Ալեքսանդր 3-րդը գահ էր բարձրացել դրանից մոտ երեք տարի առաջ (1881 թ․), և դրա համար էլ հեղինակն ասում է, որ «շատ ժամանկ չէ, ինչ վոր դա եկավ»։
Եվ դուք լավ տեսաք, թե ինչեր արավ...</poem></center>
Ակնարկը, իրոք, շատ որոշակի է. բանաստեղծությունը գրված է 1884 թ․, իսկ Ալեքսանդր 3-րդը գահ էր բարձրացել դրանից մոտ երեք տարի առաջ (1881 թ.), և դրա համար էլ հեղինակն ասում է, որ «շատ ժամանակ չէ, ինձ որ դա եկավ»:


Բանաստեղծության բոլոր այլաբանական արտահայտությունների իրական իմաստն իմաստն ակներև է «կիզ-ապակու» օրինակով «կրակ ստանալը» և դաժան «ձմեռվա ճանկերից ազատվելը» այլ բան չի նշանակում, քան ժողովրդին ճնշող բռնակալական ռեժիմի դեմ պայքարի ու նրանից ազատագրելու գաղափարի այլբանական արտակայտություն։exe
Բանաստեղծության բոլոր այլաբանական արտահայտությունների իրական իմաստն ակներև է. «կիզ-ապակու» օրինակով «կրակ ստանալը» և դաժան «ձմեռվա ճանկերից ազատվելը» այլ բան չի նշանակում, քան ժռղովրդին ճնշող բռնակալական ռեժիմի դեմ պայքարի ու նրանից ազատագրվելու գաղափարի արաբանական արտահայտություն:


Նմանիտիպ մի գեղեցիկ այլբանությունն է նաև «Հիշողություն» վերնագրով բանաստեղծությունը, որն առերևույտ կարծեք պատկերում է իրական ծիծռնակի սովորական կյանքը, երբ գարնանը վերադարձին նա իր ավերված հին բույնն է նորոգում, հիշելով իր «առաջին բույնը», «իր սնուցած ձագերին, որոնց ճամփին հապշտահեց այրունարբու թշնամին»։
Նմանատիպ մի գեղեցիկ այլաբանություն է նաև «Հիշողություն» վերնագրով բանաստեղծությունը, որն առերևույթ կարծեք պատկերում է իրական ծիծեռնակի սովորական կյանքը, երբ գարնանը վերադարձին՝ նա իր ավերված հին բույնն է նորոգում, հիշելով իր «առաջվան բույնը», «իր սնուցած ձագերին, որոնց՝ ճամփին հափշտակեց արյունարբու, թշնամին»:


Ակներև է, որ «Հիշողություն» անկեղ ու հասարակ վերնագիը կրող հուզիչ քնարական այս բանաստեղծությունը մի խորամիտ այլաբանություն է, որ ցայտուն պատկերավորությամբ, գեղարվեստական մեծ ըդհանրացումով անդրադարձնում է հայ ժողովրդի քաղաքական վիճակը բանաստեղծի ապրած ժամանակաշրջանում։ «հիշողությունը» գրված է հայ ժողովրդի կյանքի մի աղետալի իրադարձության 1885 թվականի ցարական կառավարության հրահնգով հայկական դպրոցների փակման ծանր տպավորության տակ։իր ժողովրդի կյանքով, նրա տառապանքով ու վշտով ապրող բանաստեղծը գտնում է բնության մի համանման պատկեր՝բնավեր և իր սնուցված ձագերին կորցրած ծրծեռնակի օրինակը,որի անալոգիայում անդրադարձնում է իրական եղելությունը չհանդիդելով ցարական գրաքննության արգեկիքի։ Բայց դա հայրենասեր բանաստեղծի «հիշողությունն» է ոչ միայն այլև բանաստեղծական ավելի լայն ընթանրացումով նա ակնարկում է հաը ժաղովրդի պատմական բախտի ուղին, պատկարում հաը ժողովրդի կըանքում բազմիցս կրկնված աղետները լավատեսությանմբ ու պատմական կենսատոկունությամբ, որով նա նորից ու նորից նորոգելով իր ավերված «բույնը» հայրենիքը շարունակել է ապրել իր հարատև գոյության կենսաշունչ երգը երգելով։
Ակներև է, որ «Հիշողություն» անմեղ ու հասարակ վերնագիրը կրող հուզիչ քնարական այս բանաստեղծությունը մի խորիմաստ այլաբանություն է, որ ցայտուն պատկերավորությամբ, գեղարվեստական մեծ ընդհանրացումով անդրադարձնում է հայ ժողովրդի քաղաքական վիճակը բանաստեղծի ապրած ժամանակաշրջանում: «Հիշողությունը» գրված է հայ ժողովրդի կյանքի մի աղետալի իրադարձության՝ 1885 թվականին ցարական կառավարության հրահանգով հայկական դպրոցների փակման ծանր տպավորության տակ: Իր ժողովրդի կյանքով, նրա տառապանքով ու վշտով ապրող բանաստեղծը գտնում է բնության մի համանման պատկեր՝ բնավեր և իր սնուցած ձագերին կորցրած ծիծեռնակի օրինակը, որի անալոգիայով անդրադարձնում է իրական եղելությունը՝ չհանդիպելով ցարական գրաքննության արգելքին: Բայց դա հայրենասեր բանաստեղծի «հիշողությունն» է ոչ միայն մեկ տարի առաջ տեղի ունեցած աղետի մասին, այլև բանաստեղծական ավելի լայն ընդհանրացումով սա ակնարկում է հայ ժողովրդի պատմական բախտի ուղին, պատկերում՝ հայ ժողովրդի կյանքում բազմիցս կրկնված աղետները՝ այն լավատեսությամբ ու պատմական կենսատոկունությամբ, որով նա նորից ու նորից նորոգելով իր ավերված «բույնը»՝ հայրենիքը, շարունակել է ապրել, իը հարատև գոյության կենսաշունչ երգը երգելով:


Քաղաքական ու հայրենասիրական մոտիվների հետ միասին Աղայանի պոեզիայու հիմնական տեղ են գրավում նաև ժողովորդի սոցիալական վիճակը, մասնավորապես աշխատավոր գյուղացու և գեղջուհու անմխիթար առօրիան պատկերոն բանաստեղծությունները։ Ահա օրինակ «ճախարակ»ը (1882թ), որը ժողովրդական որը ժողովրդական նույնանուն երգի գեղարվեստական մշակույթն է։
Քաղաքական ու հայրենասիրական մոտիվների հետ միասին Աղայանի պոեզիայում հիմնական տեղ են գրավում նաև ժողովրդի սոցիալական վիճակը, մասնավորապես աշխատավոր գյուղացու և գեղջկուհու անմխիթար առօրյան պատկերող բանաստեղծությունները: Ահա օրինակ, «Ճախարակ»-ը (1882 թ.), որը ժողովրդական նույնանուն երգի գեղարվեստական մշակումն է:


«Ճախարակը» նախասովետական շրջանի հայ գեղջուհու կիսաքաղց կյանքի ռեալիստական բանաստեղծական պատկերն է տալիս։ Դա հայ գեղջկուհու աշխատանքային երգն է համակված նրա վշտով ու տառապանքով։
«Ճախարակը» նախասովետական շրջանի հայ գեղջկուհու կիսաքաղց կյանքի ռեալիստական բանաստեղծական պատկերն է տալիս: Դա հայ գեղջկուհու աշխատանքային երգն է՝ համակված նրա վշտով ու տառապանքով:



























<!-- Շատ ժամանակ չէ, ինչ որ դա եկավ,
Եվ դուք լավ տեսաք, թե ինչեր արավ...
Ակնարկը, իրոք, շատ որոշակի է. բանաստեղծությունը գրված է 1884
իսկ Ալեքսանդր 3-րդը գահ էր բարձրացել դրանից մոտ երեք տարի առաջ
(1881 թ.), և դրա համար էլ հեղինակն ասում է, որ «շատ ժամանակ չէ, ինձ
որ դա եկավ»:
Բանաստեղծության բոլոր այլաբանական արտահայտությունների իրական
իմաստն ակներև է. «կիղ-ապակու» օրինակով «կրակ ստանալը» և դաժան
«ձմեռվա ճանկերից ազատվելը» այլ բան չի նշանակում, քան ժռղովրդին
ճնշող բռնակալական ռեժիմի դեմ պայքարի ու նրանից ազատագրվելու գա¬
ղափարի արաբանական արտահայտություն:
Նմանատիպ մի գեղեցիկ այլաբանություն է նաև «Հիշողություն» վեր-
նագրով բանաստեղծությունը, որն առերևույթ կարծեք պատկերում է իրական
ծիծեռնակի սովորական կյանքը, երբ գարնանը վերադարձին' նա իր ավեր¬
ված հին բույնն է նորոգում, հիշելով իր «առաջվան բույնը», «իր սնուցած
ձագերին, որոնց' ճամվփն հափշտակեց արյունարբու, թշնամին»:
Ակներև է, որ «Հիշողություն» անմեղ ու հասարակ վերնադիրը կրող
հուզիչ քնարական այս բանաստեղծությունը մի խորիմաստ այլաբանություն է,
որ ցայտուն պատկերավորությամբ, գեղարվեստական մեծ ընդհանրացումով
անդրադարձնում է հայ ժողովրդի քաղաքական վիճակը բանաստեղծի ապրած
ժամանակաշրջանում: «Հիշողությունը» գրված է հայ ժողովրդի կյանքի մի
աղետալի իրադարձության' 1885 թվականին ցարական կառավարության
հրահանգով հայկական դպրոցների փակման ծանր տպավորության տակ: Իր
ժողովրդի կյանքով, նրա տառապանքով ու վշտով ապրող բանաստեղծը գբա¬
նում է բնության մի համանման պատկեր' բնավեր և իր սնուցած ձագերին
կորցրած ծիծեռնակի օրինակը, որի անալոգիայով անդրադարձնում է իրա¬
կան եղելությունը' չհանդիպելով ցարական գրաքննության արգելքին: Բայց
դա հայրենասեր բանաստեղծի «հիշողությունն» է ոչ միայն մեկ տարի առաջ
տեղի ունեցած աղետի մասին, այլև բանաստեղծական ավելի լայն ընդհան¬
րացումով սա ակնարկում է հայ ժողովրդի պատմական բախտի ուղին, պատ¬
կերում' հայ ժողովրդի կյանքում բազմիցս կրկնված աղետները' այն լավա¬
տեսությամբ ու պատմական կենսատոկունությամբ, որով նա նորից ու նորից
նորոգելով իր ավերված «բույնը»' հայրենիքը, շարունակել է ապրել, իը
հարատև գոյության կենսաշունչ երգը երգելով:
Քաղաքական ու հայրենասիրական մոտիվների հետ միասին Աղայանի
պոեզիայում հիմնական տեղ են գրավում նաև ժողովրդի սոցիալական վիճա¬
կը, մասնավորապես աշխատավոր գյուղացու և գեղջկուհու անմխիթար առօ-
րւան պատկերող բանաստեղծությունները: Ահա օրինակ, «ճախարակ»-ը
(1882 թ.), որը ժողովրդական նույնանուն երգի գեղարվեստական մշակումն է:
«ճախարակը» նախասովետական շրջանի հայ գեղջկուհու կիսաքաղց
կյանքի ռեալիստական բանաստեղծական պատկերն է տալիս: Դա հա; գեղջ¬
կուհու աշխատանքային երգն է' համակված նրա վշտով ու տառապանքով:
ХХП1

-->