«Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 1 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/43»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 2. Տող 2.
<center>Բ</center>
<center>Բ</center>
<center>ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ</center>
<center>ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ</center>
Արությունը ծնվել է Թիֆլիսի մոտակա Խաչեն անվանյալ գյուղումը։ Անցյալ դարի վերջերից սկսած մինչև ներկա դարուս սկզբները Ղարաբաղից շատ հայեր գաղթեցին դեպի ամեն կողմ, դրանցից մեկ հատված էլ Խաչենու մհալից եկավ և Բոլնսու ձորումը հաստատեց իր բնակությունը, որտեղից դարձյալ սկսեցին ցրվել. մի քանի տուն միայն գնացին շենացրին մի հին գեղատեղ, և ի հիշատակ իրանց հայրենիքի՝ Խաչենու, նոր գյուղի անունը դրին Խաչեն։ Մի կողմ դնելով պատմական ու աշխարհագրական նյութը, որ մեր խոսակցության թելը շատ չերկարանա, մենք խոսինք միայն այն անձանց վերա, որոնք որևիցե կերպով ազդեցություն են ունեցել Արությունի կյանքի վերա մինչև այն օրը, որ օրը որ պատահեցանք մենք նրան։
Արությունը ծնվելէ Թիֆլիսի մոտակա Խաչեն անվաանյալ գյուղում։ Անցյալ դարի
վերջերից սկսած մինչև ներկա դարուս սկիզբները Ղարաբաղից շատ հայեր գաղթեցին դեպի ամեն կողմ,դռանցից մեկ հատված էլ Խաչենու մհալից եկավ և բոլնւսու ձորում
հաստատեց իր բնակաությունը որտեղից դարյալ սկսեցին ցռվել․ Մի քանի տուն միայն
գնացին


Արությունի մայրը՝ Հռիփսիմեն, որի տոհմումը ժառանգական կերպով շարունակվում էր քահանայությունը, ցանկանում էր որ ինքն էլ քահանա որդի ունենա։ Այս իսկ պատճառով Արությունի ծննդյան քառասունքը կատարելուց հետո, երբ Հռիփսիմեն գնաց ժամ նորածին մանկան համար կյանք մաղթելու, Արությունի պորտն ամփոփեց եկեղեցու պատի մեջ և մի ջերմեռանդ աղոթքով նրա կյանքի տնտեսությունը հանձնեց աստծուն և նորա սուրբերին։


Փոքրիկ Թյունին հինգ տարեկան դառած չդառած՝ մայրը տարավ նրան և հանձնեց տեր Ղուկասի աղջկանը՝ Մանիշակին, որ գրագիտության մեջ մի գյուղական տիրացուից պակաս չէր։


Արությունը հազար անգամ լսած լինելով յուր մորից, որ նա գիր պիտի սովորի, կարծում էր, թե այդ մի շատ քաղցր բան պետք է լինի, ուստի ինքն ևս շտապում էր, որ մի օր առաջ վայելեր իր երազած չիր ու չամիչը։


Մեծ պասի առաջին երեքշաբթի օրը նա արդեն փափախը վերցրած և Մանիշակի առջև չոքած՝ սովորում էր «Հանուն հորը» և «Խաչ, օգնյա՛ ինձ» ասելը։ Այդ դժվար չթվաց Արությունին՝































<!-- <br />p
ԿԵՆՍԱԳՐՈԻԹՅՈԻՆ
Արությունը ծնվել է Թիֆլի սի մոտակա Խաշեն անվանյալ
գյուղումը։ Անցյալ դարի վերջերից սկսած մինչև ներկա դա-
րուս սկզբները Ղարաբաղից շատ հայեր գաղթեցին դեպի
ամեն կողմ, դրան ցից մեկ հատված էլ Խաչենու մհալից եկավ
և ք^ոլնսու ծորումը հաստատեց իր բնակությունը, որտեղից
դարձյալ սկսեցին ցրվել. մի քանի տուն միայն գնացին շե-
նացրին մի հին գեղատեղ, և ի հիշատակ իրանց հայրենիքի
Խաչենու, նոր գյուղի անունը դրին Խաշեն։ Մի կողմ դնելով
պատմական ու աշխարհագրական նյութը, որ մեր խոսակցու֊
թյան թելը շատ չերկարանա, մենք խոսինք միայն այն ան¬
ձանց վերա, որոնք որևիցե կերպով ազդեցություն են ունեցել
Արությունի կյանքի վերա մինչև այն օրը, որ օրը որ պատա-
հեցանք մենք նրան։
Արությունի մայրը' Հռիփսիմ են, որի տոհմ ում ը ժառանգա֊
կան կերպով շարունակվում էր քահանայությունը, ցւսնկանում
էր որ ինքն էլ քահանա որդի ունենա։ Այս իսկ պատճառով
Արությունի ծննդյան քառասունքը կատարելուց հետո, երբ
Հռիփսիմ են գնաց ժամ նորածին մանկան համար կյա1 ք մաղ¬
թելու, Արությունի պորտն ամփոփեց եկեղեցու պատի մեջ և
մի ջերմեռանդ աղոթքով նրա կյանքի տնտեսությունը հանձ¬
ներ աստծուն և նորա սուրբերին։
Փոքրիկ Թյունին հինդ տարեկան դառած չդառած' մայրը
տարավ նրան և հանձներ տեր Ղուկասի աղջկտնը1 Մանրշա-
կին, որ գրագիտության մեջ մի գյուղական տիրացողից պա¬
կաս չէր։
էերությունը հազար անգամ լսած լինելով յուր մորից♦ որ
նա գիր պիտի սովորի, կ/սրծում էր, թե այդ մի շատ ոադցր
բան պետք է լինի, ուստի ինքն ևս շտապում էր, որ մի օր առաջ
վայելեր իր երազած չիր ու չամիչը։
Մեծ պասի աոաջին երեքշարթի օրը նա արդեն փրյփսւխը
վերցրած և Մ անիշակի առջև չոքած' սովորում էր <րՀանուն
հորը Ֆ և «Խաշ, օդն յա' ինձ» ասելը։ Այդ դժվար չթվաց Արու֊
It

-->