«Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 1 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/49»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Սրբագրված
+Հաստատված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-_Ճշմարիտ է, դա ասվում է «Թզկաց աշխարհ»...
-_Ես ի՞նչ գիտեմ, էնքան բաներ էր ասում, որ ես ո՞ր մեկն ասեմ...հապա մենքինչ ենք տեսնում էս ձորի միջին: Ուսում էլա չունենք, որ բան գիտենանք. Հիմի մոնք էդ երեխի չափ բան չենք գիտում...Ա՛յ մեր տերտերը, ճշմարիտ է, շատ տեղեր չի ման եկած, բայց գետնի տակ ու գլուղը գիտե. ինչու, որովհետև ինչ ասես գրքերումը գրված է...
+— Ճշմարիտ է, դա ասվում է «Թզկաց աշխարհ»...
-Տեր Հայրը շարունակում էր յուր հարցաքննությունը: Հարցնում էրաստվածաբանությունից և ուրիշ դասերից արությունն էլ համարձակ պատասղանում էր և զարմացնում քեթղուդաներին:
-_ Սա կամ իր մուրազին չի հասնիլ, կամ թե որ ապրեց, տերտերիցին անց է կենալու․․․ զարմանք բան է, էսքան պստիկ տեղեն էնլ էսքան բան կգիտենա, —ասում էին քեթխուդաները իրար մեջ Արությունի քամակին։
+— Ես ի՞նչ գիտեմ, էնքան բաներ էր ասում, որ ես ո՞ր մեկն ասեմ... Հապա՞, մենք ի՞նչ ենք տեսնում էս ձորի միջին։ Ուսում էլա չունինք, որ բան գիտենանք, հիմի մենք էդ երեխի չափ բան չենք գիտում... Ա՛յ մեր տերտերը, ճշմարիտ է, շատ տեղեր չի ման եկած, բայց գետնքի տակ ու գլուխը գիտե. ինչո՞ւ, որովհետև ինչ ասես գրքերումը գրված է...
-Տերտերակները, որ շատ անգամ իր ականջով լսում էր այդ խոսքերը, նեխանալով տերտերի վերա, ասում էր նրան․
+Տեր հայրը շարունակում էր յուր հարցաքննությունը։ Հարցնում էր աստվածաբանությունից և ուրիշ դասերից, Արությունն էլ համարձակ պատասխանում էր և զարմացնում քեթխուդաներին։
-—Էս գեղըցիկք չտես են, երեխին աչքով կուտեն․ պառավ Գևոյի աչքը կպատռի․ դրանց մոտ ուր ես բան հարցնում․․․
+— Սա կամ իր մուրազին չի հասնիլ, կամ թե որ ապրեց, տերտերիցն անց է կենալու... զարմանք բան է, էսքան պստիկ տղե՞ն էլ էսքան բան կգիտենա,— ասում էին քեթխուդաները իրար մեջ՝ Արությունի քամակին։
-Թեսլետ տեր հայրս ևս հավատում էր այդպիսի նախապաշարմունքների, բայց «կնկա խոսքին չլսելու»նախապաշարմունքն ավելի զորեղ լինելու նրա մեջ, շարունակում էր իր պատիվը ավելի ևս բարձրանում էր և հաստատվու ճողովրդի կարծիքը, թե նրան հայտնի է գետնի տակ ու գլուխը։
+Տերտերակինը, որ շատ անգամ իր ականջով լսում էր այդ խոսքերը, նեղանալով տերտերի վերա, ասում էր նրան.
-Պետք է ասել, որ տեր Պետրոսը որքան որ  հարգելի և պատկառելի էր  ժողովրդի աչքում իբրև գիտնական, մի նույնքան և առավել ևս նա սիրելի էր դարձել իր անըչասիրությունովը ։Նա սովորություն չուներ նայելու, թե ինչ են տալիս իրանը։Չտված ժամանակն  ևս դարձյալ ոչինչ չէր խոսում։  Շատ չքավոր էր, բայց իր չքավորությունից  դարձյալ իր անընչասիրությունովը։ Նա սովորություն չուներ նայելու, թե ինչն էն տալիս իրան։Չտված ճամանակն    ևս դարձյալ ոչինչ չէր ծոսում։ Շատ չքավոր էր, բայց իր չքավորությունի դարձյալ բաժին էր հանու կարոտյալներին  և ինքը ցամաք հացով էր բավականանում։Նրա հավատի պարզությունը մնացել էր անարատ և անծաղտ, եթե միայն կարելի է հավատ անվանել սնահավատություը։Նա անխտիր  հավատում էր ամեն գրված և
+— Էս գեղըցիք չտես են, երեխին աչքով կուտեն. պառավ Գևոյի աչքը քար կպատռի. դրանց մոտ ո՞ւր ես բան հարցնում...
+Թեպետ տեր հայրն ևս հավատում էր այդպիսի նախապաշարմունքների, բայց «կնկա խոսքին չլսելու» նախապաշարմունքն ավելի զորեղ լինելով նրա մեջ, շարունակում էր իր հարցաքննությունները, մանավանդ որ դրանով իր անունն ու պատիվը ավելի ևս բարձրանում էր և հաստատվում ժողովրդի կարծիքը, թե նրան հայտնի է գետնքի տակ ու գլուխը։ Պետք է ասել, որ տեր Պետրոսը որքան որ հարգելի և պատկառելի էր ժողովրդի աչքում իբրև գիտնական, մի նույնքան և առավել ևս նա սիրելի էր դարձել իր անընչասիրությունովը։ Նա սովորություն չուներ նայելու, թե ինչ են տալիս իրան։ Չտված ժամանակն ևս դարձյալ ոչինչ չէր խոսում։ Շատ չքավոր էր, բայց իր չքավորությունից դարձյալ բաժին էր հանում կարոտյալներին և ինքը ցամաք հացով էր բավականանում։ Նրա հավատի պարզությունը մնացել էր անարատ և անխախտ, եթե միայն կարելի է հավատ անվանել սնահավատությունը։ Նա անխտիր հավատում էր ամեն գրված և
-<!-- — ճշմարիտ է, դա ասվում է «Թզկաց աշխարհ»...
-՝— Ես ի՞նչ գիտեմ, էնքան բաներ էր ասում, որ ես ո ր
-մեկն ասեմ... Հապա*, մենք ի՞նչ ենք տեսնում էս ձորի միջին։
-Ուսում էլա չունինք, որ բան գիտենանք, հիմի մենք էդ երեխի
-չավ։ բան չենք գիտում... Ա'յ մեր տերտերը, ճշմարիտ է, շատ
-տեղեր չի ման եկած, բայց գետնքի տակ ու գլուխը գիտե. ին¬
-չո՞ւ, որովհետև ինչ ասես գրքերումը գրված է...
-Տեր հայրը շարունակում էր JnLP հարցաքննությունը։
-Հարցնում էր աստվածաբանությունից և ուրիշ դասերից, Արու¬
-թյունն էլ համ արձակ պատասխանում էր և զարմացնում քեթ-
-խուզան երին։
-— Սա կամ իր մուրազին չի հասնիլ, կամ թե որ ապրեց,
-տերտերիցն անց է կենալու... զարմանք բան է, էսքպն պըս-
-ւոիկ տղե՞ն էլ էսքան բան կգիտենա,— ասում էին քեթխուդա ֊
-ները իրար մեջ' Արությունի քամ ակին։
-Տերտերակինը, որ շատ անգամ իր ականջով լսում էր այդ
-խոսքերը, նեղանալով տերտերի վերա, ասում էր նրան.
-— Էս դեղըցիք չտես են, երեխին աչքով կուտեն. պառավ
-Գևոյի աչքը քար կպատռի. դրանց մոտ ո*ւր ես բան հարց¬
-նում ...
-Թեպետ տեր հայրն ևս հավատում էր այդպիսի նախապա¬
-շարմունքների, բայց «կնկա խոսքին չլսելու» նախապաշար¬
-մունքն ավելի զորեղ լինելով նրա մեջ, շարունակում էր իր
-հարցաքննությունները, մանավանդ որ դրանով իր անունն ու
-պատիվը ավելի ևս բարձրանում էր և հաստատվում ժողովրդի
-կարծիքը, թե նրան հայտնի է գետնքի տակ ու գլուխը։
-Պետք է ասել, որ տեր Պետրոսը որքան որ հարդելի և
-պատկառելի էր ժողովրդի աչքում իբրև գիտնական, մի նույն¬
-քան և առավել ևս նա սիրելի էր դարձել իր անընչաиիրությու-
-նովը։ նա սովորություն չուներ նայե/ու, թե ինչ են տալիս
-իրան։ Չ տված ժամանակն ևս դարձյալ ոչինչ չէր խոսում։ Շատ
-չքավոր էր, բայց իր չքավորությունից դարձյալ բաժին էր
-հանոււէ կարոտյալներին և ինքը ցամաք հացով էր բավակա¬
-նանում։ Նրա հավատի պարզությունը մնացել էր անարատ և
-անխախտ, եթե միայն կարելի է հավատ անվանել սնահա¬
-վատությունը։ նա անխտիր հավատում էր ամեն գրված և
--->