«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/104»–ի խմբագրումների տարբերություն

No edit summary
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{poemx||<poem>

{{poemx||<poem>

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԴ
<center>ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԳ</center>
XVII

Ամպերը դանդաղ ուղտերի նըման՝ Նոր են ջուր խրմած ձորից բարձրանում. Քարոտ թիկունքից Չաթինդաղ չերան Նոր է արեր պըռունգը հանում։ 500 Գյուղում աղմուկով իրար են անցնում, Կրտեր ծերերին կանաչք հավաքված, Տըղերքր դեպի քարափն են վազում՝ Հրրացանների կիսերից րռնած։
<center>XVII</center>
XVIII

Եկավ վիթխարի ծերունի մի մարդ, Կանգնեց վրրդովված տրղերանց միջին, Մատր դեպի ձոր մեկնելով հանդարտ էսպես նա պատմեց զոռ տալով չիբխին. — եԱ ԳԻ1եՐ> կեսր կըլներ գիշերվա, Ղեռ չէի կրպցրել աչքրս տեղի մեջ.
Ամպերը դանդաղ ուղտերի նման՝
510 Քունս էլ է կորել, ջանս էլ էն վաղվա, Ամեն մի բանից մ բնացել եմ խեղճ... Հա՛, հալալ կեսր կըլներ գիշերվա, Շունր վերկացավ էս կբռան վըրա. Հեյ֊հե՜յ, կանչեցի, ձեն տըվող չելավ. Շունը գազազեց, շունը վեր կալավ... Հե՜յ գիդի, ասի ինքրս իմ միջում, Ւ նչ է մ բնացել առաջվան տըղից. Քբնում էի վաղ մենակ արխաջում, Մի ձեն լըսելիս վեր թրռչում տեղից...
Նոր են ջուր խըմած ձորից բարձրանում.
520 էն էի ասում, քընել չէի դեռ.
Քարոտ թիկունքից Չաթինդաղ լերան
Կըլիներ դառը գիշերվան կեսը, Երեու մարդկային սև կերպարանքներ Շան առջև փախած՝ ցած իջան դեսը...–
Նոր է արևը պըռունգը հանում։
{{տող|500}}Գյուղում աղմուկով իրար են անցնում,
Կըտեր ծերերին կանայք հավաքված,
Տըղերքը դեպի քարափն են վազում՝
Հըրացանների կիսերից բըռնած։


<center>XVIII</center>

Եկավ վիթխարի ծերունի մի մարդ,
Կանգնեց վըրդովված տըղերանց միջին,
Մատը դեպի ձոր մեկնելով հանդարտ
Էսպես նա պատմեց զոռ տալով չիբխին.
― Էս գիշեր, կեսը կըլներ գիշերվա,
Դեռ չէի կըպցրել աչքըս տեղի մեջ.
{{տող|510}}Քունս էլ է կորել, ջանս էլ էն վաղվա,
Ամեն մի բանից մընացել եմ խեղճ․․․
Հա՛, հալալ կեսը կըլիներ գիշերվա,
Շունը վեր կացավ էս կըռան վըրա.
Հե՜յ-հե՜յ, կանչեցի, ձեն տըվող չելավ.
Շունը գազազեց, շունը վեր կալավ․․․
Հե՜յ գիդի, ասի ինքս իմ միջում,
Ի՜նչ է մընացել առաջվան տըղից.
Քընում էի վաղ մենակ արխաջում,
Մի ձեն լըսելիս թըռչում տեղից․․․
{{տող|520}}Էն էի ասում, քնել չէի դեռ.
Կըլիներ դառը գիշերվան կեսը,
Երկու մարդկային սև կերպարանքներ
Շան առջև փախած՝ ցած իջան դեսը․․․
</poem>}}
</poem>}}