«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/109»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
 {{poemx||<poem>
-Առանց նայելու մարդկանց երեսին, Առանց խոսելու, սևակն ած, դաժան, Մոտեցավ սրահին, կախ տրվավ սընին Սև հըրացանը՝ սև օձի նրման։ Պապանձվեց նույնպես ամբոխը մեխվա Ոչ ոք ծրպրտալ չի համարձակվում, Մենակ մի հոգի անզուսպ կատաղած՝ Հարա՜յ է կանչում, երեսր պոկում։ Մեռած չոբանի պառավ նանն է նա՝ Ցավից խելագար բառաչում, լալիս,
+{{տող|640}}Առանց նայելու մարդկանց երեսին,
+Առանց խոսելու, սևակնած, դաժան,
+Մոտեցավ սրահին, կախ տըվավ սընին
+Սև հըրացանը՝ սև օձի նըման։
+Պապանձվեց նույնպես ամբոխը մեխված,
+Ոչ ոք ծըպտալ չի համարձակվում,
+Մենակ մի հոգի անզուսպ կատաղած՝
+Հարա՜յ է կանչում, երեսը պոկում։
+Մեռած չոբանի պառավ նանն է նա՝
+Ցավից խելագար բառաչում, լալիս.
-Տարաբա՜խտ ծընող, վազում է ահա, Ջորիցն է տրխուր գոռոցր գալիս։
+{{տող|650}}Տարաբա՜խտ ծընող, վազում է ահա,
+Ձորիցն է տըխուր գոռոցը գալիս։
-XXV
-Սբգավոր կանայք նրրա ետևից Հարա՜յ կանչելով ձորր վազեցին, Իրենց կորցրածն էլ հիշելով նորից՝ Դիակի շուրշբ կարգով շարվեցին։ Իգիթին վայել սրրտառուչ ողբով Լաց ու կոծ արին ձեն ձենի տրված, Տըղերքն էլ մ բթին, լուռ ու գըլխակ՚որ, Մընացին մոտիկ քարերին նրստած։
-Ողբացին անշունչ դիակի վբրա՝
+<center>XXV</center>
-Անտեր մընացած ոչխարի մասին, Անսիրտ անեծքով հիշեցին նրրա Անճար մընացած խեղճ յարի մասին. Եվ նրրա մասին, որ ընկերները Հանդը գընալիս Սարո կըկանչեն, Որ սարից փախած սոված Հրները Կըտերը պիտի ոռնան, կրլանչեն։ Ծանրը չոմբախր, գրլուխը մեխած, Օճորքում դրբած պիտի մըրոտի,
-Երկար խանչալը, պատիցը կախած, Պատենում մընա ու ժանգը պատի,,. Որ հով սարերի սովորած նանը
+  Սըգավոր կանայք նըրա ետևից
+Հարա՜յ կանչելով ձորը վազեցին,
+Իրենց կորցրածն էլ հիշելով նորից՝
+Դիակի շուրջը կարգով շարվեցին։
+Իգիթին վայել սըրտառուչ ողբով
+Լաց ու կոծ արին ձեն ձենի տըված.
+Տըղեքն էլ մըթին, լուռ ու գըլխակոր,
+Մընացին մոտիկ քարերին նըստած։
+{{տող|660}}Ողբացին անշունչ դիակի վըրա՝
+Անտեր մընացած ոչխարի մասին,
+Անսիրտ անեծքով հիշեցին նըրա
+Անճար մընացած խեղճ յարի մասին.
+Եվ նըրա մասին, որ ընկերները
+Հանդը գընալիս Սարո կըկանչեն,
+Որ սարից փախած սոված շըները
+Կըտերը պիտի ոռնան, կըլանչեն։
+Ծանըր չոմբախը, գըլուխը մեխած,
+Օճորքում դըրած պիտի մըրոտի,
+{{տող|670}}Երկար խանչալը, պատիցը կախած,
+Պատենում մընա ու ժանգը պատի․․․
+Որ հով սարերի սովորած նանը
 </poem>}}