«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/121»–ի խմբագրումների տարբերություն

չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{poemx||<poem>
50 Նըրանք մաշելով մարմնիս մեշ մըաան Ու չեն ջնջվելու երբե՛ք հետքերը, Մինչև չրթողնեմ օրվան լույսը վառ, Ծանը՚ր, ատելի աչքերիս համար, Որոնք չըգիտեմ, թե քանի տարի Չեն տեսել պայծառ երեսն արևի։ Այդ տարիների չեմ հիշում թիվը* Թողեցի նըրանց տրխոլր հաշիվը Այն °ԲԻե՝> Ինչ որ եղբայրս վերշին Թոշնեց ու մեռավ աչքիս առաջին։
{{տող|50}}Նըրանք մաշելով մարմնիս մեջ մըտան
III
Ու չեն ջնջվելու երբե՜ք հետքերը,
60 Նըրանք սյուներին մեզ շըղթայեցին։ Մենք ջոկ֊ջոկ էինք, թեև միասին, Մենք չէինք կարող ոչ մի քայլ անել, Ոչ իրար երես խավարում տեսնել։ Աղոտ, կապտավուն այն լույսն էլ որ կար Մեզ մեր աչքերում դարձրրեց օտար,
Մինչև չըթողնեմ օրվան լույսը վառ,
Այսպես միասին, բայց ջոկ֊ջոկ կապա Աշխարքի ամեն բարիքից զրրկված, Մի մրխիթարանք միայն ունեինք, Որ իրար ձայներ իմանում էինք։ 70 Ու սըրտով կրպած, իրարից հեռու
Ծանը՜ր, ատելի աչքերիս համար,
Մենք րսկրսեցինք սիրտ տալ իրարու Նոր֊նոր հույսերով կամ թե հին վեպով, Կամ հերոսական անվեհեր երգով։ Արբանք էլ սակայն պաղեցան վերջում. Տրխուր էին մեր ձայները հընչում,
Որոնք չըգիտեմ, թե քանի տարի
ո լր ու խրռպոտ, խոլլ ու ահռելի՝ Պաղ արձագանքր բանտի քարերի...
Չեն տեսել պայծառ երեսն արևի։
IV
Այդ տարիների չեմ հիշում թիվը.
Մեր փոքրր, որին հայրբս սիրում էր, Որ մեր հանգուցյալ մոր ճակատն ուներ,
Թողեցի նըրանց տըխուր հաշիվը
Այն օրից, ինչ որ եղբայրս վերջին
Թոշնեց ու մեռավ աչքիս առաջին։

<center>III</center>
{{տող|60}}Նըրանք սյուներին մեզ շըղթայեցին։
Մենք ջոկ–ջոկ էինք, թեև միասին,
Մենք չէինք կարող ոչ մի քայլ անել,
Ոչ իրար երես խավարում տեսնել։
Աղոտ, կապտավուն այն լույսն էլ որ կար,
Մեզ մեր աչքերում դարձըրեց օտար,
Այսպես միասին, բայց ջոկ–ջոկ կապած,
Աշխարքի ամեն բարիքից զըրկված,
Մի մըխիթարանք միայն ունեինք,
Որ իրար ձայներ իմանում էինք։
{{տող|70}}Ու սըրտով կըպած, իրարից հեռու
Մենք ըսկըսեցինք սիրտ տալ իրարու
Նոր–նոր հույսերով կամ թե հին վեպով,
Կամ հերոսական անվեհեր երգով։
Սըրանք էլ սակայն պաղեցան վերջում.
Տըխուր էին մեր ձայները հընչում,
Տըխո՜ւր ու խըռպոտ, խուլ ու ահռելի՝
Պաղ արձագանքը բանտի քարերի...

<center>IV</center>
Մեր փոքրը, որին հայրըս սիրում էր,
Որ մեր հանգուցյալ մոր ճակատն ուներ,
</poem>}}
Ստորագիր (չի ներառվում)Ստորագիր (չի ներառվում)
Տող 1. Տող 1.

<references/>