«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/122»–ի խմբագրումների տարբերություն

չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{poemx||<poem>
80 Ու աչքերն ինչպես կապույտը երկնի, նա էր իմ հոգին տանջում ավելի Իրավ, տեսնելիս մարդ չէր դիմանում. Այնպիսի՛ թրոչնակ այսպիսի՛ բընոլմ... Գեղեցիկ էր նա, պայծառ ու մաքուր, Եվ ուրախ, զըվարթ սըրտով բբնատուր;
{{տող|80}}Ու աչքերն ինչպես կապույտը երկնի,
V
Նա էր իմ հոգին տանջում ավելի։
Մյուսն է[ նրրա պես հոգով անարատ, Ծընված էր սակայն հուժկու տրղամարդ։ Ուրախ ու պատրաստ ամեն ժամանակ Աշխարքի րնդդեմ խիզախել մենակ, 90 Միայն թե չրհեծեր շրղթայի տա կին. Շըղթայի ձայնից մարում էր հոգին։ նա լոլո, անմրոոլնչ րնկնոլմ էր արդեն։ Ես էլ թերևս րնկճըված նույնքան, ճիդ էի անում, որ սըրտապընդվեն Վերջին հույսերը թանկագին մեր տան։ Իզո ւր. նա ընկավ, նա մեռավ... տեսա**յ Ես տանջվում էի թեև, աշխատում, Շրղթաւ՛ կըրծոտոլմ, շըղթաս կըտրատոլմ, Տագնապի Ժամին իրեն չրհաս ա...
Իրավ, տեսնելիս մարդ չէր դիմանում.
100 նա մեռավ... Եկան, կապանքը վերցրին, Հենց այնտեղ, բանտում, աչքիս առաջին Մի փոս փորեցին սառն ու երեսանց... Աղաչանք արի, խրնդբեցի նըրանց, Որ շրնորհ անեն՝ թաղեն այնտեղում, Ուր որ արևի ճաճանչն է խաղում... Այս խենթ, խելագար տրխմար մի միտք էր, Բայց այն ժամանակ գըլուխս էր մըտել, Թե ազատ ծընված, ազատ սովորած Իմ եղբոր հոգին, թեկուզև մեռած,
Այնպիսի՜ թըռչնակ այսպիսի՜ բընում...
110 Չէր հանգըստանա գերության բանտում... Զուր էի սակայն այնպես պաղատում, նըրանք ինձ վըրա քահ֊քահ խընդացին,
Գեղեցիկ էր նա, պայծառ ու մաքուր,
Եվ ուրախ, զըվարթ սըրտով բընատուր։

<center>V</center>
Մյուսն էլ նըրա պես հոգով անարատ,
Ծընված էր սակայն հուժկու տըղամարդ։
Ուրախ ու պատրաստ ամեն ժամանակ
Աշխարքի ընդդեմ խիզախել մենակ,
{{տող|90}}Միայն թե չըհեծեր շըղթայի տակին.
Շըղթայի ձայնից մարում էր հոգին։
Նա լուռ, անմըռունչ ընկնում էր արդեն։
Ես էլ թերևս ընկճըված նույնքան,
Ճիգ էի անում, որ սըրտապընդվեն
Վերջին հույսերը թանկագին մեր տան։
Իզո՜ւր. նա ընկավ, նա մեռավ... տեսա...
Ես տանջվում էի թեև, աշխատում,
Շըղթաս կըրծոտում, շըղթաս կըտրատում,
Տագնապի Ժամին իրեն չըհասա...
{{տող|100}}Նա մեռավ... Եկան, կապանքը վերցրին,
Հենց այնտեղ, բանտում, աչքիս առաջին
Մի փոս փորեցին սառն ու երեսանց...
Աղաչանք արի, խընդրեցի նըրանց,
Որ շընորհ անեն՝ թաղեն այնտեղում,
Ուր որ արևի ճաճանչն է խաղում...
Այս խենթ, խելագար տըխմար մի միտք էր,
Բայց այն ժամանակ գըլուխս էր մըտել,
Թե ազատ ծընված, ազատ սովորած
Իմ եղբոր հոգին, թեկուզև մեռած,
{{տող|110}}Չէր հանգըստանա գերության բանտում...
Զուր էի սակայն այնպես պաղատում.
Նըրանք ինձ վըրա քահ–քահ խընդացին,
</poem>}}
Ստորագիր (չի ներառվում)Ստորագիր (չի ներառվում)
Տող 1. Տող 1.

<references/>