«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/124»–ի խմբագրումների տարբերություն

չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{poemx||<poem>
Ուժգին ցըհցումով շըղթաս կըարեցֆ, Ընկա նրրա մոտ. նըրան չըգըտա...
Ուժգին ցընցումով շըղթաս կըտրեցի,
Ես էի մենակ մըթնումը շարժվում. Ես էի ապրում, ես էի շընչոլմ Անիծված օդը մեր խոնավ բանտի։ 150 Սա գետնի վրրա, նա գետնի տակին, Երկու եղբայրս էլ վախճանված էին։ Ընկած լոր ձեռքը բըռնեցի, ավա՛ղ, Նըրա պես նույնիսկ իմ ձեռքն էլ էր պաղ։ Ուժ չըկար շարժվեմ կամ մի ճիգ անեմ, Բայց զգում էի, որ դեռ ապրում եմ... Կատաղի մի վիշա, երբ գիտենք, որ նա, Ում սիրում էինք, այլևս չըկա... Չրգիտեմ ինչպես, Չէի մեռնում ես. 160 Երկրռւմ ինձ Համար էլ ոչինչ չըկար...
Ընկա նըրա մոտ. նըրան չըգըտա...
VII
Ես էի մենակ մըթնումը շարժվում.
Իսկ հետո այնտեղ ինձ ինչ պատահեց, Այղ ես չըգիտեմ ու չեմ իմացել. Նախ օդը հատավ, լույսը պակասեց, Ապա թե մութը չըքացավ Հանկարծ։ Զգացում ու միտք՝ էլ ոչինչ չըկար։ Չէի հասկանում, ինչ էի զգում, Քարերի միշին կանգնած մի լեռ քար, Մի լերկ ապառաժ՝ գագաթր միզում... 170 Ամեն բան դատարկ, մըռայլ ու գորշ էր։ Ոչ ցերեկ էր այն և ոչ էլ գիշեր, Եվ ոչ իմ բանտի նըսեմ լույսը դար, Այնքան ատելի աչքերիս Համար։ Մի տարածություն՝ դատարկությամբ լի, Եվ հաստատություն՝ առանց մի տեղի... 9բկային աստղեր, ժամանակ, աշխարհ, Ոչ փոփոխություն, ոչ բարի, ոչ չար.
Ես էի ապրում, ես էի շընչոլմ
120
Անիծված օդը մեր խոնավ բանտի։
{{տող|150}}Սա գետնի վըրա, նա գետնի տակին,
Երկու եղբայրս էլ վախճանված էին։
Ընկած չոր ձեռքը բըռնեցի, ավա՜ղ,
Նըրա պես նույնիսկ իմ ձեռքն էլ էր պաղ։
Ուժ չըկար շարժվեմ կամ մի ճիգ անեմ,
Բայց զգում էի, որ դեռ ապրում եմ...
Կատաղի մի վիշտ, երբ գիտենք, որ նա,
Ում սիրում էինք, այլևս չըկա...
Չըգիտեմ ինչպես,
Չէի մեռնում ես.
{{տող|160}}Երկրռւմ ինձ համար էլ ոչինչ չըկար...

<center>VII</center>
Իսկ հետո այնտեղ ինձ ինչ պատահեց,
Այդ ես չըգիտեմ ու չեմ իմացել.
Նախ օդը հատավ, լույսը պակասեց,
Ապա թե մութը չըքացավ հանկարծ։
Զգացում ու միտք՝ էլ ոչինչ չըկար։
Չէի հասկանում, ինչ էի զգում,
Քարերի միջին կանգնած մի լեռ քար,
Մի լերկ ապառաժ՝ գագաթը միգում...
{{տող|170}}Ամեն բան դատարկ, մըռայլ ու գորշ էր։
Ոչ ցերեկ էր այն և ոչ էլ գիշեր,
Եվ ոչ իմ բանտի նըսեմ լույսը դար,
Այնքան ատելի աչքերիս Համար։
Մի տարածություն՝ դատարկությամբ լի,
Եվ հաստատություն՝ առանց մի տեղի...
Չըկային աստղեր, ժամանակ, աշխարհ,
Ոչ փոփոխություն, ոչ բարի, ոչ չար.
</poem>}}
Ստորագիր (չի ներառվում)Ստորագիր (չի ներառվում)
Տող 1. Տող 1.

<references/>