«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/125»–ի խմբագրումների տարբերություն

չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{poemx||<poem>
հորի՛ն լռություն... և կանգնած օդում Ոչ մահվան նշույլ, ոչ կյանք էր նկատվում* 180 Այն անգործության մի ծով էր կանգուն, Անշարժ nL համըր, խավար ու անհուն***
Խորի՜ն լռություն... և կանգնած օդում
VIII
Ոչ մահվան նշույլ, ոչ կյանք էր նկատվում.
Ոայց ահա մի շող ցոլաց իմ գրլխում* Այն մի գեղեցիկ թրռչունի ձայն էր, Մերթ լըռոլմ էր նա, մերթ նորից երգում* Այնպես քընքոլյշ երգ լըսած չէի դեռ։ Մինչ լըսում էի կախարդված հոգով, էրցվեցին աչքերս ուրախ արցունքով Եվ ես միառժամ չէի նրկատում Թրշվառությոլնրս այն խավար բանտում։
{{տող|180}}Այն անգործության մի ծով էր կանգուն,
190 Ոայց շուտով միտքրս սովոր րնթացքով Երբ վերադարձավ, իրական աչքով Շոլրշրս, վերևըս ես տեսա կրրկին Պատերն, օճորքը, նըկուղը մրթին, Առաշվա նրման ուր որ հազիվ հազ Արևի շողքր րնկնում էր նրվազ։ Ոայց և այն ճեղքում, որ րնկնում էր նա, Ավելի հանգիստ քան ծառի վրրա, նըսաած էր թրռչնակն ուրախ ու անփույթ, Մի սիրո՜ւն թըռչնակ, թևերը կապույտ։
Անշարժ ու համըր, խավար ու անհուն...
200 Հազար զանազան բաների վըրա

Գեղգեղում էր նա. Ու ինձ էր ասում կարծես բոլորը։ Գեո ոչ մի անգամ մինչև այն օրը Նըրա նըմանը տեսած չէի ես, Ոչ էլ կըտեսնեմ։ Նա էլ էր ասես Ւ՚նձ նրման մենակ, րնկերից զըրկված, Սակայն ինձ նրման հոլյսր չէր հատած։ Նրրա համար էր նա եկել մենակ, Որ մըխիթարի ինձ որբ ժամանակ,
<center>VIII</center>
210 Ու ծըլվըլալով մութ բանտիս ծայրից*
Բայց ահա մի շող ցոլաց իմ գըլխում.
Այն մի գեղեցիկ թըռչունի ձայն էր,
Մերթ լըռում էր նա, մերթ նորից երգում.
Այնպես քընքույշ երգ լըսած չէի դեռ։
Մինչ լըսում էի կախարդված հոգով,
Լըցվեցին աչքերս ուրախ արցունքով
Եվ ես միառժամ չէի նըկատում
Թըշվառությունըս այն խավար բանտում։
{{տող|190}}Բայց շուտով միտքըս սովոր ընթացքով
Երբ վերադարձավ, իրական աչքով
Շուրշըս, վերևըս ես տեսա կըրկին
Պատերն, օճորքը, նըկուղը մըթին,
Առաջվա նըման ուր որ հազիվ հազ
Արևի շողքը ընկնում էր նըվազ։
Բայց և այն ճեղքում, որ ընկնում էր նա,
Ավելի հանգիստ քան ծառի վըրա,
նըստած էր թըռչնակն ուրախ ու անփույթ,
Մի սիրո՜ւն թըռչնակ, թևերը կապույտ։
{{տող|200}}Հազար զանազան բաների վըրա
Գեղգեղում էր նա.
Ու ինձ էր ասում կարծես բոլորը։
Դեռ ոչ մի անգամ մինչև այն օրը
Նըրա նըմանը տեսած չէի ես,
Ոչ էլ կըտեսնեմ։ Նա էլ էր ասես
Ինձ նըման մենակ, ընկերից զըրկված,
Սակայն ինձ նըման հույսը չէր հատած։
Նըրա համար էր նա եկել մենակ,
Որ մըխիթարի ինձ որբ ժամանակ.
{{տող|210}}Ու ծըլվըլալով մութ բանտիս ծայրից՝
</poem>}}
Ստորագիր (չի ներառվում)Ստորագիր (չի ներառվում)
Տող 1. Տող 1.

<references/>