«Ես իմ անուշ Հայաստանի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
ոչ թե բառ այլ բար, վերջինս նշանակում է միրգ
No edit summary
Տող 10.
<poem>
 
Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բարն (բառն) եմ սիրում,
Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում,
Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բույրը վառման,
Ու Նայիրյաննայիրյան աղջիկների հեզաճկուն պա՛րն եմ սիրում։
 
Սիրում եմ մեր երկինքը մուգ, ջրերը ջինջ, լիճը լուսե,
Արևն ամռան ու ձմեռվաձմռվա վիշապաձայն բուքը վսեմ,
Մթում կորած խրճիթների անհյուրընկալ պատերը սև,
Ու հնամյա քաղաքների հազարամյա քա՛րն եմ սիրում։
 
ՈւրՈ՛ւր է՛լէլ լինեմ - չե՛մ մոռանա ես ողբաձայն երգերը մեր,
Չե՜մ մոռանա աղոթք դարձած երկաթագիր գրքերը մեր,
Ինչքան էլ սո՜ւր սիրտս խոցեն արյունաքամ վերքերը մեր -
Տող 28.
Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա․
Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա․
Ինչպես անհաս փառքի ճամբա՝ճամփա՝ ես իմ Մասիս սա՛րն եմ սիրում։
 
</poem>