«Էջ:Երկեր - Սրբուհի Տյուսաբ.djvu/456»–ի խմբագրումների տարբերություն
Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում |
(Տարբերություն չկա)
|
18:15, 3 Հոկտեմբերի 2011-ի տարբերակ
քեզ թե ոչ երբեք բախտակից կը լինիմ անձի մի որ փոխանակ հարգելու զիս, գործելու և աշխատելու տրա մա գրությանց ս Համար ընդհակառակն կարհամարհե զիս։ Այդպիսի գաղափա– րաց տերերն ես կայպանեմ, որով անհնարին է ինձ ամուսնւս-նալ այնպիսյաց հետ, մա՛յր։
— Ինչ որ կուզես ըսե, ես չեմ ներեր Որ մեր ընտան յաց անունն իբր վարձկան ստանձնելով՝ տնե տուն շրշիս։
— Անոթութենե կուզե՛՛ս օր մի մեռնիլ ուրեմն, մա՛յր։
— Մինչև ցարդ չմեռանք փառք այն դույզն օգնության որ մեր բարեկամ ուհին կը հասցնե մեզ։
— Նախ, մա՛յր, այգ տիկինը բավական հարուստ չէ, հե* տևապես անհնար է անոր օգնության վրա վստահիլ միշտ։ Երկրորդ՝ մի՛ մոռնար թե ճշմարիտ մ ուրացկանի դեր կը խաղանք քանի որ գրամ կընդունինք առանց որևէ ծառայություն մատուզանելու ի փոխարեն։
— Բայց ո՞վ պիտի իմանա թե մենք այլոց օգնությամբ էապրինք քանի որ այգ տիկինը չի հա յ տներ զայղ մ եկա մի։
— Մա՛յր, ի՞նչ հւսրկ, որ աբիշնեբր զիտնան երբ մենք գիտենք, թե ապօրինավոր օգնության առարկա ենք, մեր խիղճը ք. մեր արմ ա)ւա պատվո ւթյունր բողոք չի՞ բառնար արդյոք։ Բաժին կունենանք ուրիշի գույքեն առանց արդարացի իրավունք Չունենալու այդ գույքին վրա։ Պարգևատոլ տիկնոջ առշև մեր դիրքը նվաստ չէ՞ արդյոք երբ կարող ենք գործելու և կր վար– վինք իբր թե անկար լինեինք։ Դու ինքդ դատե և վճռե։ Հիշե՛, որպիսի խոնարհ ձև մի կաոնուս մեն մի անգամ որ մեր բա֊ բերաբուհին յուր լուման ձեռացդ մեջ կը սպրդե։ Պարգևատուին փափուկ և ազնվական ընթացքը արդյոք մեր խոնարհիլը կըը-նա* քողարկել նույն միջոցին։
ԳԼՈԻԽ Գ.
Մինչ այս խոսակցաթյունր տեղի կունենար, ահա ստվար խումբ մի ղիմակավոր մարդկանց որք փողոցեն կանցնեին ղվարթ աղաղակներով օդր թնդացնելով։
Օրիորդն բնազդմամբ պատուհան են դուրս նայելով տեսավ հանկարծ թե յուր ընկերուՀ իներեն մին դեպ՝ իրենց տունը
434