Էջ:Երկեր - Սրբուհի Տյուսաբ.djvu/526

մանափակ լինելեն։ Մեն մի բաբախում սրտիսճ զսերն իմ ունի իբբ շարժառիթ, ամեն մտածությունս առ քեզ ուղղյալ 1\, ամեն բաղձանացս առարկան դու ես, Արաքսիա՛ս, և տակավին չե՛՛ս բավականանար։

— Այդ մասին անհոգ եմ, ներսե՛ս։ Սե՜ր, սե՛ր, սե՜ր. այդ բառին մեջ ամփոփված է բոլոր էությունս։

— Եվ դու կը կարծես թե ես տարբե՞ր կերպիվ կզգամ արդյոք• և կուզես որ առավե՞լ ևս պաշտեմ զքեզ։ Լավ ուրեմն, պատմե ինձ խոսակցությանդ նյութն, և եթե ստուգապես այնչափ հիացման արժանի ես, ինչպես որ քիչ հառաջ հաստատեցիր, ամեն ճիգ կը թափեմ,— ըսավ կատակով,— զքեզ քիչ մ ալ ավելի պաշտելու։

— Լուր ինձ, ներս ե՛ ս, քեղ նկատմամբ անձնական գաղտնիք մ՝ունենալս ոճիր կր համարիմ. բայց ինչ որ այլոց կը վերաբերի, թույլ տուր ինձ որ գիտնամ հարգել զայն խորհրդա– պ ահ ությամ բս։

Սերսեսի դեմբր կասկաձանաց սււքպովք մթագնեցավ դարձյալ« բնավ ըաո չարտասանեց, այլ լռությամբն յուր դժգոհու– թյան սաստկությունն հայտնեց։

Վարժուհին յուր նշանածին ձեռքբ բռնեց ու արտասվաթոր աչոք ըսավ.

— Զի" մեռցուբճ բայց մի՛ կասկածիր ինձմե, մի՛ նվաստացներ զիս անվայել ընթացք մի վերագրելով ինձ։ Կերցնում քեզ առաջի երկնից թե կը սիրեմ զքեզ ծայրահեղ սիրով և հավատարմությամբ, ու կր հաստատեմ թե անկարող եմ որևէ պարագայի մեջ քեղ ուխտածս դրժել։ Քայց հարդե՛, ներսե՛ս, կը հայցեմ քեզմե, գաղտնիք մի որ իմս չէ, և զոր ուխտած եմ և ոչ մեկու մի հաղորդել։

<— Ինչո՞ւ ուրեմն ինձ նկատմամբ բացառություն 1բրիր։

•֊ Կրնայի՞ գուշակել հայնժամ թե դռլ հողվույս իշխա– նը պիտի լինեիր օր մի, այդպիսի բացառություն մ՝րնելու համ ար։

ներսեսի սիրտն ապահովվելով Արաքսիա յի անմեղության մասին, անփույթ եղավ այնուհետև այլոց գաղտնի խորհուրղ– ներն իմանալու։ Հորդորեց զյուր սիրելին ոչ ևս նեղվելու ինք*« զինքն արգարացնելու համար ու խնդալով հարեց.

504