«Գէորգ Չաւուշի Յիշատակին»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Նոր էջ. {{Վերնագիր |title=Գէորգ Չաւուշի Յիշատակին |section = |previous = |next = |notes = |author =Ռուբեն Զարդարյան}} <div style="padding-left:2... |
No edit summary |
||
Տող 4.
|previous =
|next =
|notes = Հրապարակւում է ըստ՝ «Հայ ժողովրդական ռազմի և զինվորի երգեր»
|author =
<div style="padding-left:2em">
<poem>
Հազար
Չքնաղ Մայիսի
Տօն<ref>Տարբերակ՝ Օրն</ref> է բազմաշխատ<ref>Տարբերակ՝ բազմաշխարհ</ref>՝ մահւան Գէորգին<ref>Տարբերակ՝ Գէորգ Չաուշին</ref>,
Սասնոյ հարազատ մեծանուն<ref>Տարբերակներ՝
Որ գրկած հողը հայրենի երկրին<ref>Տարբերակ՝ Գլուխ չը դրաւ փափուկ անկողնին</ref>,
Թնդաց սրտերը տասնեակ քաջերուն,▼
Մօտ<ref>Տարբերակ՝ ճիշտ</ref> քսան տարի ծառայեց ազգին,
Կռուեցան անվերջ, մինչեւ իրիկուն,▼
Կռուեցաւ անվերջ հետը տուշմանին<ref>Տարբերակ՝ Կռուեցաւ անվախ՝ վրէժ իւր կրծքին</ref>,
Իսկ երբ գիշերը, Գէորգը շալկած,▼
Միշտ յաղթեց մէկով անոնց<ref>Տարբերակ՝ թուրքի</ref> հազարին:
Գիւղէն դուրս ելան յոգնած ու տրտմած,▼
Վերջին կռիւ մ’ալ կը սպասէր քաջին,
Ճամբան աղաչեց, քաջն մահամերձ,▼
Պըսակելու զինք փառաց երկնային,
Հանգիստ ձգէ՛ք զիս մի՛ ընէք շնչահեղձ,▼
Եւ ահա զօրքը պաշարեց Սուլուխ,
Դրէ՛ք զիս այստեղ, ծածկեցէք խոտով,▼
Եռաց կռիւ մ’ալ ինչպէս հրաբուխ:
Յառաջ արշաւեց Ք[է]օսա պինպաշին,
Վերջին բարեւներս տարէ՛ք հայ ազգին,▼
Կանչեց՝ ֆետայի՛ք, մահն է ձեր բաժին:
Վերջին համբոյրներս որդւոյս Վարդգէսին▼
Որոտաց Գէորգ. «Անիրա՛ւ տուշման,
Լացին ընկերներ, կանգնեցան շարքով,▼
Եկուր թանկ կեանքդ ծախեմ շատ աժան»:
Համբուրեցին զինք ու անցան խմբով։▼
Հարուածը խօսքէն<ref>Հարուածն ու խօսքը</ref> շատ աժան<ref>Տարբերակ՝ հեռու</ref> չեղաւ,
Նայեց բոլորտիք, ա՛լ չկայ ընկեր▼
Իսկոյն պինպաշին ձիէն վար ինկաւ.
Երբ ինկած տեղից ուզեց վեր կանգնել,
Համբուրեց հողը քաղցր հայրենեաց▼
Հասաւ Մքոյից գնդակ մահաբեր:
Փակեց աչքերը ներքեւ աստեղաց։▼
Վրէ՛ժ, ընկերներ, դիմենք դէպի մահ,
Պարոն Ռուբէնը մռնչեց անահ,
Ա՛լ չվախենանք թշնամու սրից,
Ազատ մեռնիլը քաղցր է ամէնից:
Քաջի մոսինը գոռաց երեք ժամ,
Երկինք ու երկիր թնդաց մի անգամ,
Խիստ իրարանցում եղաւ զօրաց մէջ,
Փռուող<ref>Տարբերակ՝ մեռնող</ref> դիականց չկար թիւ ու վերջ<ref>ոչ թիւ կար, ոչ վերջ</ref>:
▲Թնդաց սրտերը տասնեակ քաջերուն,
Գացէք, ընկերնե՛ր, դուք գացէք բարով<ref>Տարբերակ՝ Իսկ դուք, ընկերներ, գացէք ապահով</ref>:
Ընկած կռուի դաշտ տառապէր անտէր<ref>Տարբերակ՝ Ինքն էր կռուի դաշտ՝ տառապեալ, անտէր</ref>,
Հանգիստ, փրկութիւն իր սուրբ ոսկերաց,
Պատուաւոր, յարգի անունդ անմոռաց,
Հայն<ref>Ժողովածուում՝ Նույն</ref> ալ միշտ պիտի տօնէ դարէ դար
Ազնիւ Գէորգի տօնը անդադար:
</poem>
</div>
|