«Ես իմ անուշ Հայաստանի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չNo edit summary
չNo edit summary
Տող 11.
 
Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բառն եմ սիրում,
Մեր հին սազի ողբանուագողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում,
Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բույրը վառման,
Ու ՆայիրեանՆայիրյան աղջիկների հեզաճկուն պա՛րն եմ սիրում։
 
Սիրում եմ մեր երկինքը մուգ, ջրերը ջինջ, լիճը լուսէլուսե,
Արևն ամռան ու ձմեռուայձմեռվա վիշապաձայն բուքը վսեմ,
Մթում կորած խրճիթների անհիւրընկալանհյուրընկալ պատերը սև
Ու հնամեայհնամյա քաղաքների հազարամեայհազարամյա քա՛րն եմ սիրում։
 
Ուր է՛լ լինեմ - չե՛մ մոռանայմոռանա ես ողբաձայն երգերը մեր,
Չե՜մ մոռանայմոռանա աղօթքաղոթք դարձած երկաթագիր գրքերը մեր,
Ինչքան էլ սո՜ւր սիրտս խոցեն արիւնաքամարյունաքամ վէրքերըվերքերը մեր -
Էլի՛ ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան - եա՛րնյա՛րն եմ սիրում։
 
Իմ կարօտածկարոտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիշ հէքեաթհեքիաթ չկայ․չկա․
Նարեկացու, Քուչակի պէսպես լուսապսակ ճակատ չկայ․չկա․
Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկայ․չկա․
ԻնչպէսԻնչպես անհաս փառքի ճամբայ՝ճամբա՝ ես իմ Մասիս սա՛րն եմ սիրում։
 
</poem>