«Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 1 (Armenian national fairy tales, vol. 1).djvu/146»–ի խմբագրումների տարբերություն

աննշան
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Ջեյրան բռնողը օջաղը վառըմ ա, հացը թխըմ ա, ավերը¹ էփըմ ա, ղրաղ ա դնըմ, մին էլ տենըմ ա, ըհը, հրես օխտը թիզ միրքավորը, մի թիզ բոյավորը էկավ:
Ջեյրան բռնողը օջաղը վառըմ ա, հացը թխըմ ա, ավերը<ref>Որս, (ծանոթ. բանահավաքի):</ref> էփըմ ա, ղրաղ ա դնըմ, մին էլ տենըմ ա, ըհը, հրես օխտը թիզ միրքավորը, մի թիզ բոյավորը էկավ:


Գալիս ա, ասըմ ա.— Բարև քե՛զ, ջեյրան բռնող,— ասըմ ա, — սոված եմ, ինձ մի քիչ հաց տու՝ ուտեմ։— Բռնըմ ա էրկու հաց ա տալի, էրկու էլ ավ։ Մինը մի հացի մեչ ա կոլոլըմ, մինը՝ մի հացի, մինը ճխտըմ ա մի պլտուխը, մինն էլ ճխտըմ ա էն մի պլտուխը։
Գալիս ա, ասըմ ա. — Բարև քե՛զ, ջեյրան բռնող, — ասըմ ա, — սոված եմ, ինձ մի քիչ հաց տու՝ ուտեմ։ — Բռնըմ ա էրկու հաց ա տալի, էրկու էլ ավ։ Մինը մի հացի մեչ ա կոլոլըմ, մինը՝ մի հացի, մինը ճխտըմ ա մի պլտուխը, մինն էլ ճխտըմ ա էն մի պլտուխը։


Ասըմ ա.— Ա՛յ տնաշե՛ն, ծանդր կե, էլի կտամ, ի՛նչ ես ըտենց ուտըմ:
Ասըմ ա. — Ա՛յ տնաշե՛ն, ծանդր կե, էլի կտամ, ի՛նչ ես ըտենց ուտըմ:


Օխտը թիզ միրքավորը, մի թիզ բոյավորը քաշըմ ա մի սիլլա տալիս ջեյրան բռնողին, թե.— Դու ո՞վ ես, որ ինձ էտ խոսքը ասըմ ես։
Օխտը թիզ միրքավորը, մի թիզ բոյավորը քաշըմ ա մի սիլլա տալիս ջեյրան բռնողին, թե. — Դու ո՞վ ես, որ ինձ էտ խոսքը ասըմ ես։


Ջեյրան բռնողի ուշքը էթըմ ա, վեր ընկնըմ։ Օխտը թիզ միրքավորը, մի թիզ բոյավորը էլած-չէլածը հավաքըմ ա, տանըմ։
Ջեյրան բռնողի ուշքը էթըմ ա, վեր ընկնըմ։ Օխտը թիզ միրքավորը, մի թիզ բոյավորը էլած-չէլածը հավաքըմ ա, տանըմ։
Տող 15. Տող 15.
Նաչար-Օղլին ասըմ ա. — Խի՞ ես ըտենց:
Նաչար-Օղլին ասըմ ա. — Խի՞ ես ըտենց:


Ասըմ ա.— Գլուխս շատ փիս ցավըմ ա, մեռնըմ եմ։
Ասըմ ա .— Գլուխս շատ փիս ցավըմ ա, մեռնըմ եմ։


— Դե՛հ, — ասըմ ա, — բան չկա, դու ղրաղ նստի, մենք կեփենք — էփըմ են, ուտըմ, քշերը քնըմ, առավոտը լիսանըմ ա, էլի պըտի իրենց գործին էթան, էն օրն էլ սրեն ընկնըմ ա քարափ վեր ունողին:
— Դե՛հ, — ասըմ ա, — բան չկա, դու ղրաղ նստի, մենք կեփենք — էփըմ են, ուտըմ, քշերը քնըմ, առավոտը լիսանըմ ա, էլի պըտի իրենց գործին էթան, էն օրն էլ սրեն ընկնըմ ա քարափ վեր ունողին:


Քարափ վեր ունողն էլ բերըմ ա օջաղը վառըմ, հաց թխըմ, ավերը էփըմ, պրծնըմ, մին էլ տենըմ ա օխտը թիզ միրքավորը, մի թիզ բոյավորն էկավ։— Ըհը,— ասըմ ա,— էս էր ջեյրան բռնողի գլխացավը։
Քարափ վեր ունողն էլ բերըմ ա օջաղը վառըմ, հաց թխըմ, ավերը էփըմ, պրծնըմ, մին էլ տենըմ ա օխտը թիզ միրքավորը, մի թիզ բոյավորն էկավ։ — Ըհը, — ասըմ ա, — էս էր ջեյրան բռնողի գլխացավը։


Գալիս ա ասըմ ա.— Բա՛րև քեզ, քարափ վեր ունող։
Գալիս ա ասըմ ա. — Բա՛րև քեզ, քարափ վեր ունող։


Ասըմ ա.— Բա՛րով, հազա՜ր բարի էկար, հաց բերեմ, կե՛։ — Բերըմ ա իրեք հաց ա տալի, իրեք էլ ավ տալի: Օխտը թիզ միրքավորը, մի թիզ բոյավորը կես ա անըմ, կեսը ճխտըմ ա մի պլտուխը, կեսը ճխտըմ մի պլտուխը։
Ասըմ ա. — Բա՛րով, հազա՜ր բարի էկար, հաց բերեմ, կե՛։ — Բերըմ ա իրեք հաց ա տալի, իրեք էլ ավ տալի: Օխտը թիզ միրքավորը, մի թիզ բոյավորը կես ա անըմ, կեսը ճխտըմ ա մի պլտուխը, կեսը ճխտըմ մի պլտուխը։


Ասըմ ա.— Ա՛յ տնաշեն, ծանդր կե, էլի կըտամ կուտես։
Ասըմ ա. — Ա՛յ տնաշեն, ծանդր կե, էլի կըտամ կուտես։
——
¹ Որս, (ծանոթ. բանահավաքի):