«Էջ:Manuk Abeghyan Collective works vol. 1.djvu/90»–ի խմբագրումների տարբերություն

No edit summary
No edit summary
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 5. Տող 5.
#Հ․ Մանանդյան- Դավիթ Անհաղթի խնդիրը նոր լուսաբանությամբ, «Արարատ» ամսագիր, 1904, փետրվար, հունիս, հուլիս, այլև առանձին արարողություն </ref>։
#Հ․ Մանանդյան- Դավիթ Անհաղթի խնդիրը նոր լուսաբանությամբ, «Արարատ» ամսագիր, 1904, փետրվար, հունիս, հուլիս, այլև առանձին արարողություն </ref>։


6.Հունական թարգմանությունների խմբերը։ - Վաղուց նկատված է, որ հունական դպրոցի որոշ հիշատակարաններ իրենց լեզվով շատ նման են միմյանց, այնպես որ ըստ երևույթին այդպիսիները մի խումբ են կազմում, այսպես, օրինակ, Փիլոն Եբրայեցու թարգմանությունները լեզվով մոտիկ են Գիոնիս Թրակացու քերականությանը։ Այս վերջինիս համար կարծել են, թե գա «գուցե ամենավաղ» արտագրությունն է հունական դպրոցի, և նույնիսկ հնարավոր է համարվել, «որ աոաջին քերականները հենց եղած լինին այդ դպրոցի հիմնախմդիրները», քիչ հետո փորձ է եղել լեզվական համեմատությամբ, իսկապես հունարեն կազմություն ունեցող բառերի դորձտձության հիման վրա, հունական թարգմանությունները վերախելու խմբերի և որոշելու սրանց ժամանակատարությունը հաջորդական կարգով։ Ըստ այսմ՝ «Հունական դպրոցի իմաստասիրական, ճարտասանական ու քերականական երկերը բաժանվում են երեք տարբեր խմբերի, որոնք զանազան ժամանակաշրջանների աշխատություններ են և ծագել են հաջորդաբար, մոտ երկու հարյուր տարվա ընթացքում, սկսած վեցերորդ դարի սկզբներից կամ հինգերորդ դարի վերջերից, ուրեմն գլխավորապես վեցերորդ և յոթերորդ դարերում», «Թրակացու քերականության, Փիլոնի և Պիտոյից Գրքի թարգմանությունները կազմում են հունական թարգմանությունների հնագույն շերտը» ․ դրանք կազմում են «հունական թարգմանությունների հատուկ մի խումբ և թարգմանված են Տիմոթեոս Կուզի հակաճառությունից առաջ», «Փիլոնը և Պիտոյից գիրքը թարգմանված են Թրակացու քերականությունից հետո»։ Ըստ այսմ, քանի որ «Դիոնիսիո Թրակացու քերականությունը թարմանված է Փիլոնից և Պիտոյից գրքից առաջ», ուրեմն և դա հնագույն հունական թարգմանությունն է։ Ավլացնենք նաև այն, որ Իրենիոսի Ցոյցք առաքելական քարոզությունն և Ընդ

6.Հունական թարգմանությունների խմբերը։ - Վաղուց նկատված է,
որ հունական դպրոցի որոշ հիշատակարաններ իրենց լեզվով շատ նման են
միմյանց, այնպես որ ըստ երևույթին այդպիսիները մի խումբ են կազմում, այսպես, օրինակ, Փիլոն Եբրայեցու թարգմանությունները լեզվով
մոտիկ են Գիոնիս Թրակացու քերականությանը։ Այս վերջինիս համար
կարծել են, թե գա «գուցե ամենավաղ» արտագրությունն է հունական
դպրոցի, և նույնիսկ հնարավոր է համարվել, «որ աոաջին քերականները հենց եղած լինին այդ դպրոցի հիմնախմդիրները», քիչ հետո փորձ է եղել լեզվական համեմատությամբ, իսկապես հունարեն կազմություն ունեցող բառերի դորձտձության հիման վրա, հունական թարգմանությունները վերախելու խմբերի և որոշելու սրանց ժամանակատարությունը հաջորդական կարգով։ Ըստ այսմ՝ «Հունական դպրոցի իմաստասիրական, ճարտասանական ու քերականական երկերը բաժանվում են երեք տարբեր խմբերի, որոնք զանազան ժամանակաշրջանների աշխատություններ են և ծագել են հաջորդաբար, մոտ երկու հարյուր տարվա ընթացքում, սկսած վեցերորդ դարի սկզբներից կամ հինգերորդ դարի վերջերից, ուրեմն գլխավորապես վեցերորդ և յոթերորդ դարերում», «Թրակացու քերականության, Փիլոնի և Պիտոյից Գրքի թարգմանությունները կազմում են հունական թարգմանությունների հնագույն շերտը» ․ դրանք կազմում են «հունական թարգմանությունների հատուկ մի խումբ և թարգմանված են Տիմոթեոս Կուզի հակաճառությունից առաջ», «Փիլոնը և Պիտոյից գիրքը թարգմանված են Թրակացու քերականությունից հետո»։ Ըստ այսմ, քանի որ «Դիոնիսիո Թրակացու քերականությունը թարմանված է Փիլոնից և Պիտոյից գրքից առաջ», ուրեմն և դա հնագույն հունական թարգմանությունն է։ Ավլացնենք նաև այն, որ Իրենիոսի Ցոյցք առաքելական քարոզությունն և Ընդ