«Էջ:Հայկական ժողովրդական հեքիաթներ, հ. 1 (Armenian national fairy tales, vol. 1).djvu/376»–ի խմբագրումների տարբերություն

 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Սանդուխտը գետինը, տղեն բաց թողուց ղսրաղին, նի էլավ Սանդուխտը, կնկանը քաշեց թարքը, Ղըռխըլու ղսրաղին բաց թողուց, գնաց իրա քուռակների կուշտը։
Սանդուխտը գետինը, տղեն բաց թողուց ղսրաղին, նի էլավ Սանդուխտը, կնկանը քաշեց թարքը, Ղըռխըլու ղսրաղին բաց թողուց, գնաց իրա քուռակների կուշտը։


Ուրախ-ուրախ տղեն ընկավ ճամփա, էկավ իրա պուճուր քվոր տունը, շատ ուրախացավ քիրը և իրա փեսեն։ Մի էրկու օր լավ կեր ու խում արին պուճուր փեսի տանը։ Վե կալավ պուճուր քվորը ու պուճուր փեսին բերուց միշնեկ փեսի տունը, դրանք էլ շատ ուրախացան, մի քանի օր էլ ըտեղ քեֆ արին։ Վե կալավ ջուխտ
Ուրախ-ուրախ տղեն ընկավ ճամփա, էկավ իրա պուճուր քվոր տունը, շատ ուրախացավ քիրը և իրա փեսեն։ Մի էրկու օր լավ կեր ու խում արին պուճուր փեսի տանը։ Վե կալավ պուճուր քվորը ու պուճուր փեսին բերուց միշնեկ փեսի տունը, դրանք էլ շատ ուրախացան, մի քանի օր էլ ըտեղ քեֆ արին։ Վե կալավ ջուխտ փեսին էլ, ջուխտ քվորն էլ, էկան մենձ քվոր տունը, մի քանի օր էլ ըտեղ քեֆ արին, վե կալավ հ’իրեք քվորն էլ, հ’իրեք փեսին էլ, էկան իրենց տունը, իրա ախպերտինքն էլ, իրա մերն էլ շատ ուրախացան։ Բերին ախպերտինքը հաց պատրաստեցին, օխտը օր, օխտը քշեր քաղաքին հաց տվին, հ’աշկալիսեք տվին.— Փա՛ռք քեզ, աստոծ, որ մեր ախպերը էկավ, մեզ հասավ։
փեսին էլ, ջուխտ քվորն էլ, էկան մենձ քվոր տունը, մի քանի օր էլ ըտեղ քեֆ արին, վե կալավ հ'իրեք քվորն էլ, հ'իրեք փեսին էլ, էկան իրենց տունը, իրա ախպերտինքն էլ, իրա մերն էլ շատ ուրախացան։ Բերին ախպերտինքը հաց պատրաստեցին, օխտը օր, օխտը քշեր քաղաքիև հաց տվին, հ'աշկալիսեք տվին.— Փա՛ռք քեզ, աստոծ, որ մեր ախպերը էկավ, մեզ հասավ։


Ախպերտինքը կաննեցին ղրաղ, պուճուր ախպորը դրին թաքավոր։
Ախպերտինքը կաննեցին ղրաղ, պուճուր ախպորը դրին թաքավոր։
Տող 8. Տող 7.
Նրանք հասան իրանց մուրազին, դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին։
Նրանք հասան իրանց մուրազին, դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին։


Աստծանից հ'իրեք խնձոր վեր ընկավ, մեկն՝ ասողին, մեկը՝ լսողին, մեկն էլ՝ հ'անգաջ դնողին։
Աստծանից հ’իրեք խնձոր վեր ընկավ, մեկն՝ ասողին, մեկը՝ լսողին, մեկն էլ՝ հ’անգաջ դնողին։