Ինձ ձեռ եմ առնում մեկ-մեկ, հեգնում եմ, Թե չեմ հասկացվում թեկուզ մի բառով։ Լույսի մի շողիկ եւ... ցերեկվում եմ, Խավարին ասում՝ դեհ, գնաս բարով։ Ինձ ձեռ եմ առնում մեկ-մեկ, հեգնում եմ, Թե կեղծ եմ լինում մի վայրկյան անգամ։ Խղճիս հետեւից խոնարհ գնում եմ, Հեռվում սպասում եմ ես ինձ, բարեկամ։