Սըրբուհի՛ Մարիամ,
Անապական տաճար
Եւ կենարար բանին ծընող և մա՛յր.
Օրհնեա՛լ ես դու ի կանայս,
Բերկրեալ տիրամայր և կո՛յս։
Անդաստան հոգևոր և համապայծառ ծաղիկ,
Որ ի հոգեհոս անձրևէն՝ հովանաւորեալ ի քեզ,
Պըտղաբերեցեր ի հօրէ՝ յայտնեալ մարդկան.
Օրհնեա՛լ ես դու ի կանայս,
Բերկրեալ տիրամայր և կո՛յս։
Հաստատութիւն երկնի և երկրի,
Կենդանութեանց բաշխող,
Որ աստուածային լուսով ճառագայթիւքըն վայր իջեալ՝
Վերականգնեաց ըզնախահայրն ի գլորմանէ.
Օրհնեա՛լ ես դու ի կանայս,
Բերկրեալ տիրամայր և կո՛յս։
Աստանօր երկինք ի յերկրի երևեցար
Եւ վեհագոյն քըրովբէից,
Որ զերկնային զօրացն ըզտէրն
Ի գիրկըս քո բարձեալ կրեցեր.
Օրհնեա՛լ ես դու ի կանայս,
Բերկրեալ տիրամայր և կո՛յս։
Կենացն փայտիւն հորդեցեր մեզ ճանապարհ
Ի սրովբէափակ պահպանութենէ
Եւ զբոցեղէն ըզսուրըն կապտեցեր.
Օրհնեա՛լ ես դու ի կանայս,
Բերկրեալ տիրամայր և կո՛յս։
Դո՛ւռն երկնից և է՛ջք աստուծոյ,
Խաղաղութեա՛նց միջնորդ,
Որ զնախամօրըն զԵւայի բարձեր զերկունըս՝
Տիրացեալ մահուն.
Օրհնեա՛լ ես դու ի կանայս,
Բերկրեալ տիրամայր և կո՛յս։
Ուրա՛խ լեր, բերկրեա՛լ, տէր ընդ քեզ ասելով
Էլ բազմութիւնք հոգեղինացըն
Հրաշալի ձայնիւ երգեն քեզ ըզբերկրումըն.
Օրհնեա՛լ ես դու ի կանայս,
Բերկրեալ տիրամայր և կո՛յս։
Հիւթական, եղական, անեղ բանին բընակարան,
Որ ըզհուրն աստուածութեան
Յորովայնի քում ընկալար և ոչ բոցակիզար
Որպէս որմըն ըզմորենին,
Այլ ծնար զաստուածըն բոլորից.
Օրհնեա՛լ ես դու ի կանայս,
Բերկրեալ տիրամայր և կո՛յս։
Խորհուրդ կենաց և փըրկութեան
Վերաթևող եղեր աշխարհի.
Երազապէս բարձրացուցեր ըզհողեղէնքս ընդ հոգեղէնսըն,
Ի բնակութիւնըս հրեշտակաց.
Օրհնեա՛լ ես դու ի կանայս,
Բերկրեալ տիրամայր և կո՛յս։
Տո՛ւք ըզփառըս ի բարձունըս
Թագաւորին յաւիտենից,
Որ եկն և մարմնացաւ ի սուր կուսէն
Եւ փըրկեաց զարարածըս ի մեղաց.
Օրհնեա՛լ ես դու ի կանայս,
Բերկրեալ տիրամայր և կո՛յս։
