Ասիս՝ սաղ օրը վետան տակ քանդե¬ Էդ մարդը օրիշ մին փեշակ չոնե, Մին խոսքը տասը սոտ ա սալբանդե, Խաբիլն ա, օրիշ դրոշակ չոնե։ Տեսած չըմ՝ նըստա մին մըրդավետ կյա, Մուրտառ խասյաթը շոնն էլ յոր չոնել... Թա վեղ էլ տեռնա, աշխարհքըս՝ ծաղեգյ, Ինքյը քար-փոշ ա, մինեշակ չոնե։
