Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/494

Այս էջը հաստատված է



1916
ԴԺՈԽՔԻ ՀԱՆԴԵՊ
(էջ 284)
ԱՐԶՐՈՒՄԻ ԱՆԿՈՒՄԻՑ ՀԵՏՈ
պատառիկ
Նայեցե՛ք [էդպես] անխոս, անշշուկ,
Էս վեհ, ահավոր ժամին չարաշուք
Եվ ոչ մի ժըպիտ չըպիտի խաղա.
Սըրով ու հըրով բացում են ահա
5 Հայոց դըժոխքի դըռներն ամրափակ…
Սարսափի պիտի աշխարհքը համակ
Եվ մարդն ամաչի գիլից ու շանից,
Որ մարդ է ծընվել մարդու նըմանից…
[՜]Ինչքան մութն է, գարշահոտ ու պաղ․․․
12 Հր Հողմերի առջև կանգնած է մի կին.


ԳԵՐՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ
(էջ 285)
Ինքնագրի մշակման պատկերը
7 ա Ու սըրբելով նըրանք լացը իրենց տխուր աչքերի,
բ Ու սըրբելով արտասուքը իրենց տխուր աչքերի,
11 ա Թող մոռանա մեզ մեր աջը, [հավերժ] մընանք մենք գերի,
բ Թող մոռանա մեզ մեր աջը, հավետ մընանք մենք գերի,
13 ա — Ով անօրեն դու Բաբելոն, երնեկ ձեռքին ոխառու
բ — Ով անօրեն դու Բաբելոն, երնեկ բազկին ոխառու
14 ա [Ով] կըզարկի աչքիդ առաջ մանուկներըդ քարերի.