Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/347

Այս էջը հաստատված է
«ԵՍ ՇԸՆՉՈԻՄ ԵՄ ՄԻՇՏ ԿԵՆԴԱՆԻ ԱՍՏԾՈԻ ՇՈԻՆՉԸ ԱՍԵՆՈԻՐ»
(էջ 48)

1 ինք․ Գ ա
[Ու] շընչում եմ ես կենդանի Աստծու



շունչը ամենուր

բ
[Ու] շընչում եմ ես [մաքուր ու հուր]

Աստծու շունչը ամենուր է

2 ինք․ Ա,Բ
Ես լըսում եմ իրեն անլուռ կանչն ու

հունչը ամենուր.

Գ ա
[Ու] լըսում եմ իրեն անլուռ ու

հունչը ամենուր

բ
Ես լըսում եմ իրեն անլուռ կանչն ու

հունչը ամենուր.


«ԱՐՅՈՒՆԱԼԻ ԱՂԵՏՆԵՐՈՎ, ԱՎՄՈԻԿՆԵՐՈՎ ԱՀԱՐԿՈԻ»
(էջ 49)

1 ինք. Բ
[Արյուններով], աղետներով,




աղմուկներով ահարկու

3 ինք․ Ա
Իրենց հոգու անապատից [վեր են

կացել սոսկահար


«ԱՄԵՆ ԱՆԳԱՄ ՔՈ ՏԸՎԱԾԻՑ ԵՐԲ ՄԻ ԲԱՆ ԵՍ ԴՈԻ ՏԱՆՈԻՄ»
(էջ 50)

1 ինք․ Ե
Ամեն անգամ քո տրվածից երբ մի




մասն ես դու տանում


ինք․ Զ, Է ա
Ամեն անգամ [իմ աշխարհքից] երբ

մի [մասն] ես դու տանում,

բ
Ամեն անգամ [իմ աշխարհքից] երբ

մի բան ես դու տանում,}
2 ինք․ Ե
Ամեն անգամ, երբ տեսնում եմ, թե

ինչքան է դեռ [ինձ] մընում