Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/383

Այս էջը հաստատված է

Աչքըդ լացով,
Սիրտըդ խոցով
ախ ու վախով կենաս դու]։


ԲԲ ուղղ․

Մի օր մենակ ներսում նըստած

ԱՐԾԻՎՆ ՈԻ ԿԱՂՆԻՆ
(Էջ 110)
ԱՄ

1-ից առաջ՝

Շատ Է պատահում այսպես հրաշք բան,
Որ ձուկ ու թռչուն, վայրենի գազան,
Անբան անասուն, անշունչ քար ու փետ
Լեզու են առնում խոսում իրար հետ։
1-3 Ահա մի անգամ անտառի մեջ էլ
Արծիվն ու Կաղնին սկսեցին վիճել
Թե որն իրանցից շատ տարի կապրի,
5-8 Արծիվն ասաց ես, Կաղնին Էլ թե՝ ես…
Վերջը այս տեսակ պայման կապեցին.
11-12 Որ թե որոշած այն օրին հասնեն,
Մեկ Էլ այն օրը գան իրար տեսնեն։
19-20 Եվ այնպես հուժկու կանգնեց

անտառում,

Որ էլ վայր չընկնի հինգհարյուր

տարում։

27-29 Թեև թարմ ու նոր, ճյուղերն Էլ կանւաչ,
Բայց հո րնկել Էր իրանից առաջ…
—Հե՛յ դու, ձայն տվեց, պարծենկոտ

Կաղնի։