Էջ:Shushanik Kurghinyan's Collection works.djvu/76

Այս էջը հաստատված է

ԱՆՆԱ.— Մակար, եկե՞լ ես, սպասել տվի, (Շտապով նայում է) եկ սրտիս, եկ իմ միակ, իմ հարազատ։ (Գրկում է, համբուրում: Նստում են ուտելու: Մարթայից ծածուկ ծոցից հանում է օղու մի փոքրիկ շիշ):

ՄԱԿԱՐ.— (Կամաց) Մի քիչ էլ ինձ թող։

(Աննան տալիս է թաքուն: Մարթան գլուխը Անտոնի սենյակի դռանը հենած կանգնում է լուռ ու մտատանջ):

ՄԱՐԹԱ.— Սիրում եմ քեզ, սակայն չեմ համարձակվում հայտնել քեզ այդ: Վախենում եմ մոտենալ քեզ՝ ես մեղավոր եմ ու արատավոր, դու անմեղ ու արժանի․․․

ՄԱԿԱՐ.— (Մորը) Պառավն ասում է, որ նա այնպես գեղեցիկ է եղել ու երգել է այնքան լավ, որ թագավորները նրան կնության չեն առել լոկ հրեա լինելու պատճառով։

Գ. ԱՐԱՐ

Շքեղ տուն, պարտեզ, շատրվան, լայն տերրասում բացած շեն սեղան, դիմացը հեռուն տանող լայն ծառուղին մաքրում ու ջրում է ծերուկ «խոխոլը», պճնված մալոռուս ծծմայրը մանկական մի սիրուն կառք բռնած շրջում է:

ԾԵՐՈՒԿ.— (Հեռվից ապշած դիտում է նրան) Բո՛ւհ, սատանի ճուտ, փքվել է հնդկահավի նման։ (Ավելում է կասես բարկացած):

ԾԾՄԱՅՐ.— Պապ, սպասիր անցնեմ, փոշի մի հանիր։

ԾԵՐՈՒԿ.— (Հայացքով չափում է նրան) Վաղո՞ւց է, որ այդպես քնքշացել ես։

ԾԾՄԱՅՐ.— (Ծիծաղում է) Վաղո՜ւց․․․

ԾԵՐՈՒԿ.— Բայց քայլում ես կոշիկ հագած արջի նման:

ԾԾՄԱՅՐ.— (Կառքը շրջում է դեպի ծերուկը) Իսկ դու լավ ես կծում նույնիսկ ատամներիդ վատ ժամանակը։

ԾԵՐՈՒԿ.— (Ինչ-որ փնթփնթում է) Դեհ անցիր, գնա՛։

ԾԾՄԱՅՐ.— (Նստում է նստարանի վրա ձեռքերը փորին խաչելով) Օֆ, տեսա, որ գյուղից նոր եկած ես, ասի գնամ քիչ խոսեմ, մխիթարվեմ, իսկ դու վռնդում ես։

ԾԵՐՈՒԿ.— (Նայում է աչքի տակով ու ժպտում) Որտեղացի՞ ես:

ԾԾՄԱՅՐ.— (Անգիր արած դասի նման) Խարկովյան նահանգից, Ստարաբիլյան գավառից, Շուշկինյան վիճակից, Ստալակև գյուղից։

ԾԵՐՈՒԿ.— (Ավելի մտերմորեն) Ինչպե՞ս է, գո՞հ ես դրանցից (Ցախավելով ցույց է տալիս տունը):

ԾԾՄԱՅՐ.— Է՜հ, ոչինչ, լավ են կերակրում, հագցնում։