Այլ մտածողին դարան գործելով՝
375
Պղծում են դոքա սուրբ սիրո Աստված։
Ճշմարիտն ասեմ, այդ պարոնները
Չըգիտեն պաշտել և ոչ մի աստված.
Դոքա պաշտում են յուրյանը ախտերը,
Եվ չունին ոչինչ սեր հասարակաց։
380
Ո՞ր Կրոնն է լավ և որքա՞ն բարի
Պատրաստսւմ է նա հասարակության,
Արդյո՛ք ա՞յն, որ խիղճդ առանց երկյուղի
Թողում է պաշտել Աստվածն անվախճան,
Որ ազատապես քո հոգու վիճակ
385
Բարեկարգում է և կյանք մարդկության,
Որ ուղարկում է յուր սուրբ արեգակ
Բոլոր դավանոզ ազդին բանական։
Թե՞ այն Կրոնը, որ անհաշտ ձևով
Սփռում է հերձված և քակտիչ սերմեր,
390
Չար նպատակի գործի դառնալով՝
Գրգռում է մեզ, ճնշում խիղճը մեր։
Ա՞յն Կրոնն արդյոք, որ թափեց այնքան
Արյան առուներ և խեղդեց մարդիկ.
Հղացավ յուր մեջ սաղմն ատելության,
395
Որ մեզ գիշատիչ առնե թշնամիք։
Սուրբ եկեղեցու Սեղան սրբության,
Կարծես, փոխվել է բեմ թատրոնական.
Այդտեղ աչքըդ է միայն շըրջշըրջում,
Բայց, քրիստոնյա՛, սիրտդ ի՞նչ է զգում։
400
Տեսե՛ք, բազմեցավ Քարոզիչն ահա՜.
Արդյո՛ք կամի՞ նա մեզ ուսուցանել,
