Դ
19
Պահում էի վառ միշտ կրակը, Բալիկս հուր էր սիրում,— Բայց մահն այնպես արագ է, Սրակն էլ չեմ վառում։ Մթնում այս նստել ու լալ,— Ի՞նչ է մնում ինձ, էլ ի՞նչ, Բալիկ իմ, լավ իմ, զուլալ, Աստղիկ իմ ջինջ...