30. <«ԽՈՐՀՐ. ՀԱՅԱՍՏԱՆ»-Ի ԽՄԲԱԳԻՐ Ե. ՉՈՒԲԱՐԻՆ>
Չուբար, Պոեմից վերջ[1] կարող ես դնել հետևյալ հետգրությունը, որ միանգամայն համապատասխանում է իրականության. - P. Տ. Պոեմի նյութը վերցված է իրականությունից: Տրապիզոնի մեր համամիութենական հյուպատոսն ինձ պատմեց, որ Լենինի մահվան լուրը Տրապիզոն հասնելու օրը, կես գիշերին իր մոտ է գալիս Ալի անունով մի թուրք նավաստի իր վիշտն ու հարգանքը հայտնելու։
- Կարծում եմ դեպքն արժանի է ավելի լավ պոեմի, քան սա: -
1925, 25 նոյեմբերի
31. <ՀԵՌԱԳԻՐ ՄՅԱՍՆԻԿՅԱՆԻ, ՄՈԳԻԼԵՎՍԿՈԻ ԵՎ ԱԹԱՐԲԵԿՅԱՆԻ ՄԱՀՎԱՆ ԱՌԹԻՎ>
Ցնցված եմ ընկ. Մյասնիկյանի, Մոգիլևսկու և Աթարբեկյանի մահվամբ։
Իմ վիշտն անսահման է։ Մխիթարվում եմ այն մտքով, որ հեղափոխությունն ապրում է։
Փա՜ռք ընկածներին և մեր կուսակցությանը:
<1925, մարտ>
32. <ԳԻՏՈԻԹՅԱՆ ԵՎ ԱՐՎԵՍՏԻ ԻՆՍՏԻՏՈՒՏԻՆ>
Որովհետև երկուշաբթի օրերը կուսակցական հավաքույթներ են լինում` ես ոչ մի հնարավորություն չունեմ
- ↑ * Կարծում եմ, որ ծանոթությունը լավ կլինի վերջում դնել և ոչ թե սկզբում, որովհետև նյութը իմանալուց հետո պոեմի պատմական մասը որոշ չափով կզրկվի հետաքրքրությունից:
