Գիտե՞ք որքան թախիծ կա Հոգիին խորն այդ տղուն. Մի՛ դպիք, թող քըրքջա՛․ Խենթին քըրրիջն է բեղուն... Հոգիին խորն այդ տղուն Իջեր եմ ես ու տեսեր Երա՛զ մը ծեր, նվաղուն, Եվ անկյուն մը՝ փլած սեր... Ահ, մի՛ դպիք այդ տղուն. Խենթը մինակ կը թողուն...