«Աչքերս եմ տրորում այնպես»


Աչքերս եմ տրորում այնպես,
Որ բիբերս ջարդվում են իրենց երազների մեջ,
Ուր օրերս երազախաբ են լինում...
Ես հոգնել եմ սուտ պատրանքներից...

Ու քնաթաթախ իմ հանգստությունը
Մոլեգնում է անողնաշար ցաքուցրվածությամբ,
Ու Աստված ինձ համար աղոթքի է ելնում...
Ես հոգնել եմ սուտ ողոթքներից...

Ու երկրագունդն իր հանգիստն է առնում
Իմ սպասումնալից կանգառներում,
Իսկ ես այսօր կայարանից ուշացել եմ...
Ես հոգնել եմ ժամանելուց,
Ես այսօր հյուրերի եմ սպասում...

31.10.2000թ.
Երևան