«Մահս է տենչում»

***

Մահս է տենչում նույնիսկ ապագան...

Օ՜, ծխածարավ դևերի ոգիք, որ ինձ գամեցիք սյունին անարգման
Ու մշտահոլով երգեր հյուսեցիք թախիծի համար,
Եվ հեռուներում,
Որտեղ աստղաբիբ հոգիս սավառնեց,
Ինձ գտա անուժ, վհատ ու նկուն,
Նաև աներազ...

Մահս է տենչում նույնիսկ գալիքը իմ ոգեղենիկ...

Հրաշքների մեջ
Աչքս բացեցի
Եվ տեսա Աստծո աղերսները մառ
Հուսահատության ճիվաղի շրթին
Եվ արարեցի հավերժապատում ասքը իմ գերող,
Բայց... ես գերվեցի...

Օ՜, մահս է տենչում ամեն մի վայրկյանն այս աստղացոլքի,
Եվ մահս է տեսնում ամեն ապիկար իմ դարի շնչին...
Եվ իմ ապրելու մարմաջը մահվան ստվերի նման
Գալարվում է դեռ
Իմ ուղեղային ընդվզումներում...
Իմ ճանապարհը հեռո՜ւ-հեռավո՜ր աստղերի պես հար,
Ես պիտի հասնեմ հոգուս դրախտին,
Եվ հավերժության գաղտնիքներ պիտի անվերջ շշնջամ
Ու պիտի ասեմ,
Որ մահս է տենչում խղճուկ լուսնկան...

Բայց ես դեռ կապրեմ,
Ու պիտի ապրի եդեմն իմ հոգու,
Որտեղ նշխարներ դեռ կան անթեղած
Գալիքի համար...

23.09.2001

Երևան