Թարգմանությունը՝ Հովհաննես Թումանյանի
Ամբողջ գիշերը խոսեց անդադար Սոխակն հասմիկի թըփում բուրավետ, Ու հենց արշալույս բացվեց ոսկեվառ, Թըռավ առաջին պայծառ շողի հետ։
Ողբում են հակված ճյուղերը թափուր Անցած գնացած ժամերն աննըման, Մով ծաղիկներից թափվում են լուռ-լուռ Գոհար ցողերը— արցունքն անջատման։
