Ամռան անուշ, հուրհրատող տո՛թ ես, ջան,— Նախշուն՝ նռան ու նարնջի հո՛տ ես, ջան, Երբ խստադեմ ի՛նձ ես նայում դու հանկարծ — Ասես սրտիս մահվան դաժան բո՛թ ես, ջան...
