Այն օրից, ինչ որ նրան թաղեցին, Այլևս խընդալ ես չեմ կարենում. Բերկրանք, խնդություն իմ մեջ պաղեցին, Ծիծաղս էլ երբեք սրտանց չի լինում,
Այն օրից, ինչ որ նըրան թաղեցին։ Միտքս թռչում է միշտ այն կողմերը, Ուր որ նա իջավ դալուկը դեմքին, Դեպի հանգստյան այն սև բլուրը, Դեպի հանդերձյալ աշխարհն անմեկին,
Միտքս թռչում է միշտ այն կողմերը։
