Այստեղ մի վսեմ խորհուրդ է ապրում՝ Ծանր վեհությամբ իջած երկնքից, Այստեղ սրբազան մի շունչ է բուրում, Որ վեր է տանում մեզ այս աշխարհքից։
Մի շունչ, մի խորհուրդ, մեծ, հըրաշալի, Խառնըված հայոց մեր խորունկ հոգուն, Եվ որքան դարեր, դարեր են գալի, Մենք միշտ հավատով, մենք միշտ աննկուն։