Անուշ-անուշ տխրությունդ Խառնեցիր իմ երազներին. Վարարեցի Ու ափերից ելա հանկարծ: Մեղք են ափիս ծաղիկները, Զուր եմ ինքս ինձ հեղեղում, Ո՞նց մոռանալ՝ Լեռան վայրի առվի նման Շուրթով էի հունս բացում...
