Ապավինել է մեզ Աստված ինքն անգամ, որ միաբան լինենք, պինդ պահենք մեր ոգին։ Եվ ես արթուն եմ միշտ, մշտապես՝ իմ ճամփին։ Գալիս է իմ դեմից իմ տղան իմ քայլով, նա ցավով նման է լայնալանջ իր պապին, ուսերին դարեր կան, կան թեւեր ու արփի։
