Հավը խոսեց երեք բերան. —Էյ քնածնե՜ր, ծուղրուղո՜ւ, Բացվեց կարմիր աղոթարան, Ժամանակ է զարթելու։
Խավարն անցավ գիշերային, Հեռու մեզնից ու փարատ, Աշխարհ լցվեց լուսն ու բարին, Լուսն ու բարին անարատ։ Գյուղում աղմուկ, գյուղում խնդում,
Օրը պայծառ, բուրավետ, Ժիր մըշակի երգը հանդում Զրընգում է գործի հետ։