Արձագանք


(Թոմաս Մուրից)

Թե խուլ անտառում գազան է մռնչում,
Թե փող է հնչում, թե որոտ գոռում,
Թե բլրի ետև աղջիկ է երգում,—
                    Յուրաքանչյուր ձայն
Ստանում է իսկույն դատարկ, պարզ օդում
                    Քեզնից պատասխան.

Դու հուշ ես ածում արոտի ձայնին,
Մրրիկների և ալյաց մնչյունին,
Եվ հովիվների աղաղակներին,—
Եվ իսկույն ևեթ
Պատասխանում ես. իսկ քեզ ձայն,— բնավին...
Այդպես ես, պոե՛տ։

11 հուլիսի 1887.