Բայց մոտեցար ու փարվեցիր— Կրկի՛ն, կրկի՛ն: Մեկը ճչաց. — «Անցի՛ր, անցի՛ր Լուսնաշխարհի դաշտերը, կին...»: «Անցիր, անցիր...»: ...Ու ոռնում էր լուսնի դեմքին դուրսը մի շուն: Եվ զգացի՛, որ արնաբույր, արնոտ մուժում[1] Բռնկվե՜լ է ճերմակ պսակդ ձյունաձիր...
