Պատուհանիս տակ դողում է անվերջ, Սառած ճյուղերը իրար է զարկում. - Քնել կլինի՞ ձմռան բքի մեջ... Ու մի այնպիսի հայացքով է նա Նայում քրտնաթոր Ապակիներին իմ պատուհանի, Որ... մեղավոր եմ զգում ինձ ներսում։
