Վօ՛րը կարճ ու կունտ, վօրը լան թէքնէ,
Վօ՛րը ֆռաք հաքած, եա քիթին փէնսնէ,
Վօ՛րն ալայ-մալայ հէչ չիտէ խաղալ,-
Ասոր անունը մինք կասինք քլուպ-պալ։
Քըստըռ-քըստըռ թանց կանէին
Լէվէնտները քլուպ-պալին,
Հարս ու ախչիկ կըավլէին
Թօզն ու չամուռ մեր զալին։
Վօ՛րն էկիլ է հօն հալավը ցուցնել,
Վօ՛րն ալ ճէհէզով մէքամ հարս կըտնել,
Վօ՛րը պռաք պարի խազի ձեռքը տալ,
Ասոր անունը մենք կասինք քլուպ-պալ։
Քըստըռ-քըստըռ թանց կանէին
Լէվէնտները քլուպ-պալին,
Հարս ու ախշիկ կըավլէին
Թօզն ու չամուռ մեր զալին։
Ամպի պէս մութ է քառթերուն օտան,
Անկաճ կըխուլցնէ շառին շամաթան,
Կէս-գիշերն անցավ, խաղէ վազ չին գալ,
Ասոր անունը մինք կասինք քլուպ-պալ։
Քըստըռ-քըստըռ թանց կանէին
Լէվէնտները քլուպ-պալին,
Հարս ու ախչիկ կըավլէին
Թօզն ու չամուռ մեր զալին։
|
|
Վօ՛րը իր խելքին հաւնած՝ տէնքսըզ է,
Վօ՛րն ալ շվէյցառին նէս ծան-տալ կուգէ,
Վօրի՛ն սիրտին մէչ պէթէր գէշ միտք է,
Վօր աս խէնթերուն վարել խիստ պէտք է։
Քըստըռ-քըստըռ թանց կանէին
Լէվէնտները քլուպ-պալին,
Հարս ու ախչիկ կրավլէին
Թօզն ու չամուռ մեր զալին։
Մենակ հինկ հօքի, հեռուկէկ նըստած,
Աժաննօց Կախէթ տիմացը տըրած-
Մենակ հինկ հօքի հալխին հիշեցին,
Հալխի պէտքի վըրա շատ մըտածեցին։
Հանտարտ, համեստ կըխոսէին
Չորս պատանի այն գիշեր,
Չորս պատանի թուով էին,
Նօցա հետն ալ կար մի ծեր։
|
|
|
|
