Կանա՜չ են հագել դաշտն, անտառը, Բացվել են ծաղիկներն, ահա, Մեղմ քամուց ճոճվո՜ւմ են ծառերը, Սվսվում ձայներով հազար: Զգում եմ ես նրանց ձայները Իմ հոգու ամբողջ էությամբ... Ինչքան թովի՜չ է այս գարունը, Հոգեհմա է նա ինչքա՜ն: Մեղմ քամուց ճոճվո՜ւմ են ծառերը, Սվսվում ձայներով հազար, Ծաղկե՜լ են անգամ մեր սարերը, Եվ ուրույն գարուն է ամեն սար:
