Գիտեմ, որ մի օր կմեռնեմ ես էլ
Ու կվերջանա իմ կյանքի ուղին:
Մոռացած բոլոր երգերս լուսե՝
Կհանձնեն ինձ էլ արգավանդ հողին:
Արևը նորից անհոգ կխնդա՝
Փռելով չորս դին լուսավոր գանձեր:
Եվ մայրս անգամ էլ չի՜ հավատա,
Որ եղել եմ ես, ապրել ու անցել:
Եվ գերեզմանս երբ փակվի ինձ հետ —
Մեղքս կմոռնան, սիրո խոսք կասեն, —
Եվ անցած կյանքս կդառնա լեգենդ՝
Օրերիս նման անդարձ ու վսեմ...
1916
