Գրաբարի դասագիրք/Սամարացին ողորմած
25Եւ ահա յարեաւ ոմն օրինական, փորձԷր զնա և ասԷր․ «Վարդապե՛տ, զի՞նչ գործեցից, զի զկեանսն յաւիտենականս ժառանգեցից»։ 26Եւ նա ասԷ ցնա, «ՅօրԷնս զի՞նչ գրեալ Է, ո՞րպԷս ընթեռնուս»։ 27Նա պատասխանի ետ և ասԷ․ «Սիրեսցես զՏԷր Աստուած քո յամենայն սրտԷ քումմԷ, և յամենայ անձնԷ քումմԷ, և յամենայն մտաց քոց, և զընկեր քո իբրև զանձն քո»։ 28Եւ ասԷ ցնա․ «Ուղիղ ետուր զպատասխանիդ․զայդ արա՛ և կեցցես»։ 29Նա իբրև կամեցաւ զանձն արդարացուցանել, ասԷ զՅիսուս․ «Եւ ո՞վ Է իմ ըներ»։ 30Պատասխանի ետ Յիսուս և ասԷ․ «Այր մի իջանԷր յԵրուսաղեմԷ յԵրիքով և անկաւ ի ձեռս աւազակաց, որք մերկացուցին զնա և վԷրս ի վերայ եդին, թողին կիսամահ և գնացին։ 31ԴԷպ եղև քահանայի միոջ իջանել ընդ նոյն ճանապարհ, և տեսեալ զնա զանց արար։ 32ՆոյնպԷս և Ղևտացի մի եկեալ ընդ նոյն տեղի, ետես և զանց արար։ 33Սամարացի ոմն ճանապարհորդեալ՝ եկն ընդ նոյն առ նովաւ և տեսեալ զնա գթացաւ։ 34Եւ մատուցեալ պատեած զվԷրս նորա՝ արկեալ ի վերայ ձԷթ և գինի․ և եղեալ ի վերայ գրաստու իւրոյ՝ ած զնա ի պանդոկ մի և դարմանեաց զնա։ 35Եւ ի վաղիւ անդր, իբրև ելանԷր անտի, հանեալ ետ զպանդոկապետն երկուս դահեկանս և ասԷ․ «Դարման տար դմա, և զոր ինչ ծախեսցես ի դա՝ ի միւս անգամ գալստեան իմում հատուցից քեզ»։ 36Արդ՝ ո՞ յերեցունց ի նոցանԷ թուի քեզ մերձաւոր լեալ անկելոյն ի ձեռս աւազակացն»։ 37Եւ նա ասԷ․ «Որ արար զողորմութիւնն ի վերայ նորա»։ ԱսԷ ցնա Յիսուս․ «Ե՛րթ և դու արա՛ նոյնպԷս»։