Դու քսում ես հոնքերիդ սուրմա — դու անհո՛գ ես․ Ինչու՞ է տրտնջում զուր նա — դու անհո՛գ ես․ Ես գիտեմ թե՛ տրտունջը նրա, թե՛ քո այդ պայծառ
Տու՛ր դու ինձ մանկություն, տուր մա՛հ,— դու
