Ես վիշտ ունեմ բերած երկրից հայրենի, Նրանով են իմ երգերը կենդանի, [Նրանով է իմ քնարը պարծենում, Նրանով եմ ես թև առնում, բարձրանում...]
Եվ չեք կարող դուք հասկանալ բնավին— Ինչ սիրով եմ ես հանդիպում այն ցավին։ [Եվ ձեր ուրախ խնջույքների ժամանակ Ձեռքիս բռնած կենաց գինով լի բաժակ Ես լալիս եմ, թեև դուք չեք նկատում,
Իմ արցունքը սրտիս միջին է կաթում, Իսկ իմ երգը... դուք չե՞ք լսում, թե ինչպես, «Իմ հայրենիք, իմ հայրենիք» հառաչում է աղեկեզ։]