[ 165 ]
Պէ՞տք է խելք պատիվ, պէ՞տք է գիտութիւն,
Եփ ճէպըտ ունիս տուն ըստակ նօմայ,
Եփ ամենէն վերն է զէնկինութիւն,
Աշխարքիս տէրն իս տուն ալայ֊մալայ...
Քաղաք պահպանօղ մարթիկ վօր փընտռին.
Կէրթան ու կուգան՝ զէնկին կըընտռին.
Տումայի կլասնըյ, եա քամիսի չլէն
Ալայն ալ կէլլին զէնկինին մէչէն...
Պօ՜շ պան է ուսում, ինծի հաւատա՛յ,
Մենակ ստակն է, վօր մարթու խելք կուտայ,
Տուն ստակ թօփ արա, ի՛նչ ճամփով կուզիս,
Կիտուն ու խօլօք ալայը տուն իս...
Ի՜նչ շահ, վօր մաշիս փիթուն կեանք ու օր,
Վօր վերչը ըլաս քախցած մեծաւոր...
Հանա՛ մեր տեղը անպէսները չիկա՞ն,
Փօր հացի համար, վօր թալխա կուտան...
Տեսուչ, վարժապետ, տէրտէր, եազըճին
Ալայն ալ հալխին ծեռքը կրնային,
Կաժէ՞ խելք մաշել, աչքը կուրացնել,
Չըպլախ ու քախցած զավակներ մեծցնել...
Կեցցէ մեր կազը, կեցցէ թէրազին,
Տուք իք հաց տուօղըն մեր հայի ազգին.
|
|
[ 166 ]
Խօսքով խօլօքներ ես շատ տեսիլ իմ,
Վօր վերչը֊վերչը խելքի էկիլ ին։
Հէքիմին մէկը կիրքերը թապլից,
Շպանքա օչխարին պօչն ամուր պըռնից։
Մէկ եազըճի ալ պէթէր ուրախ է,
Վօր շինտը կռէֆիլ, խալէմ կըծախէ։
Մենակ Սիւլիւկն է, վօր ինատ կանէ,
Իմիշ՝ ուսումն է վեր ամեն պանէ...
Խեվ խելքըտ աղեմ, խեղճ Սիւլիւկ աղա,
Վօր մինչի օրըս մընացիր տըղայ.
Հալխը ունեցաւ միւլք, ռիսաք, քառէթ,
Տուն չունիս հարուր ու քառսուն մանէթ։
|
|
|
|
