Հալխին մէչ սուս֊փուս պանըս կընայիմ,
Սապահտան կանուխ աղօթքըս կանիմ,
Հաց, միս կընելու կերթամ ես պազար,
Մինչի վօր մէյտան կուգայ սամավար.
Սուփիս մէչ ճերմակ ես հաց կըբըրթիմ-
Հը՜, աղէ՞կ մարթ իմ։
Ժամի, աղօթքի պէթէր իմ մօտիկ,
Ու կըճաշակվիմ ես ամեն Զատիկ.
Ինչո՞ւ երկնային դրախտ պիտի չերթամ,
Վօր տայմա Սաղմոց, Նարեկ կըկարթամ.
Լուսու չանկերուն քունէս կըզարթիմ,-
Հը՜, աղէ՞կ մարթ իմ։
Պահթէս կանկըտվիլ իրաւունք չունիմ,
Սիրտիս ուզածը ալայը ունիմ.
Տուն֊տեղ, առուտուր, քրետիթ, միլք, ըստակ,
Տեսօք սայեախլու ու շէնքով զաւակ,
Պօլ ճէհէզ կուտամ, ախչիկ կըկարքիմ,—
Հը՜, աղէ՞կ մարթ իմ:
Չիմ խառնըվիլ ես մեր հալխի կօրծին,
Կուզին՝ մէկմէկու միսը թօ կըռծին.
Ամեն տարի քսան, եա եռսուն հազար
Քասսաս կըտընիմ սեվ օրուայ համար,-
Կիւզին ալ էռան օթառ կըմօրթիմ,-
Հը՜, աղէ՞կ մարթ իմ։
|
|
Հէպէթ աղէկ մարթ պիտ ըլար պապաս,
Վօր ստըկով կռից էրկըթէ քասսաս,
Ասված օղորմի նարա սուրփ հոքուն,
Վօր ավից ինծի հաց ու ռահաթ քուն.
Տաղտաղայ, տանճանք ի՞նչ պան է, չիտիմ,—
Հը՜, աղէ՞կ մարթ իմ։
Թէօյֆէ պաներու ունիմ պարակ վքուս,
Զիաֆէթ ու պալ կանցնում լուսելուս,
Կնիկըս թանց կանէ, չի նըստիլ պատին,
Զումրութ, ճէվահիր կըցոլան մատին,
Տայմա տիչ, ֆազան, ասէթռա կուտիմ,-
Հը՜ , աղէ՞կ մարթ իմ։
Տունիս թէփէն է Փարիժի ֆասօն,
Ասօր, եա վաղը կունենամ միլիօն,
Միլքերըս օրէ օր կըշատցունում,
Կուվէռնանքայով զավակ կը մեծցնում.
Եա հօս, եա Ռաստօվ մեծ տուն պիտ խորթիմ,
Հ՜ը, աղէ՞կ մարթ իմ։
Աղէկ մարթ` լալըս անկե իմացայ,
Վօր ամէն գօրծի մէչ մըտնիլ կըրցայ.
Պանքի, թատրոնի եվ կամ վարժատան
Հօքապարցու իմ եվ կամ թէ անթամ.
Տումա եալ կուգամ ու կըկանչվըռտիմ,-
Հը՜, աղէ՞կ մարթ իմ։
Իմ տունիս քօվը կայ մէքամ ազպար,
Ատենով անտեղ մէքամ մեծ խօզ կար.
Շատ, շատ տարիներ ատ խօզը կեցաւ,
Ետքէն սատկեցաւ.
Հալխը ատ խօզէն ի՞նչ շահ ունեցաւ։
|
|
|
|
